අප්‍රේල් අවසානයේදී විදේශ සංචිත

අප්‍රේල් මාසය අවසන් වෙද්දී විදේශ සංචිත ප්‍රමාණය ඩොලර් මිලියන 2,755 දක්වා ඉහළ ගොස් තිබෙනවා. මෙය මාසය තුළ ඩොලර් මිලියන 61ක ඉහළ යාමක්. මාර්තු මාසය තුළ ඩොලර් මිලියන 475කින් විදේශ සංචිත ඉහළ ගියා. 

ඉහත දත්ත අනුව පෙනී යන්නේ අප්‍රේල් මාසය තුළ මහ බැංකුව විසින් විණිමය වෙළඳපොළට දැනෙන මැදිහත්වීමක් කර නැති බවයි. එනම් විණිමය අනුපාතය ඉල්ලුම හා සැපයුම මත තීරණය වීමට ඉඩ හැර ඇති බවයි. මාර්තු අවසානයේදී එතැන් වෙළඳපොළෙහි ඇමරිකන් ඩොලරයක මැදි මිල රුපියල් 327.29ක් ලෙස සටහන් වූ අතර අප්‍රේල් අවසාන වෙද්දී එම මිල රුපියල් 321.65 දක්වා පහත වැටී තිබුණා.

යෝජිත සාර්ව ආර්ථික වැඩසටහන අනුව විණිමය අනුපාතය වෙළඳපොළ ඉල්ලුම හා සැපයුම මත තීරණය විය යුතුයි. විදේශ සංචිත තර කර ගැනීම සඳහා මහ බැංකුව විසින් යම් මැදිහත්වීමක් කරන නමුත් එයින් වෙළඳපොළ කම්පන ඇති වීම වැළැක්වීම සඳහා මෙසේ සිදු කරන ශුද්ධ මිල දී ගැනීම් සම්බන්ධව උපරිම සීමාවක් නිර්ණය කර ඒ පිළිබඳව කලින්ම වෙළඳපොළ දැනුවත් කර තිබෙනවා.

වෙළඳපොළ ඉල්ලුම හා සැපයුම මත විණිමය අනුපාතය තීරණය වන්නේනම් රටකට විදේශ විණිමය ප්‍රශ්නයකට මුහුණ දීමට සිදු වන්නේ නැහැ. සැපයුමට වඩා ඉල්ලුම වැඩි වෙද්දී මිල යන නිසා ආනයන ඉල්ලුම අඩු වී අපනයන දිරිමත් වෙනවා. ඒ හරහා වෙළඳ ශේෂය දිගින් දිගටම පුළුල් වීම වැළකෙනවා. යෝජිත සාර්ව ආර්ථික වැඩසටහන යටතේ දිගුකාලීනව විදේශ විණිමය ප්‍රශ්නය විසඳා ගන්නා උපාය මාර්ගය මෙයයි.

කෙසේ වුවත්, රජය විසින් දිගින් දිගටම අයවැය හිඟයක් පවත්වා ගනිමින් එම හිඟය පියවීමට ණය ගනිද්දී මෙය මේ අයුරින්ම සිදු වන්නේ නැහැ. රජය විසින් ණයට ගන්නා විදේශ විණිමය රුපියල් කිරීමේදී විණිමය අනුපාතය ඕනෑවට වඩා අධිප්‍රමාණය වී වෙළඳ හිඟය පුළුල් වෙනවා. ඉන් පසුව, ගත් ණය ආපසු ගෙවන්නට යාමේදී විණිමය අනුපාතය මත පහසුවෙන් තුලනය නොවන විශාල පීඩනයක් ඇති වෙනවා. ඒ නිසා, ගෙවුම් ශේෂ ප්‍රශ්නය තිරසාර ලෙස විසඳා ගැනීම සඳහා රාජ්‍යමූල්‍ය අසමතුලිතතාව නැති කරගත යුතුයි. 

යෝජිත  සාර්ව ආර්ථික වැඩසටහන තුළ රාජ්‍යමූල්‍යයද තුලනය වීමක් සිදු වෙනවා. ඒ සඳහා අපේක්ෂිත ආදායම් ඉලක්ක ලඟා කර ගනිමින් වියදම් සීමා තුළ රැඳී සිටිය යුතුයි. කෙසේ වුවත්, වැඩසටහනේ සාර්ථකත්වය මුළුමනින්ම මෙන් රඳා පවතින්නේ අපේක්ෂිත පරිදි ණය ප්‍රතිව්‍යුහගත කර ගැනීම තුළයි. එය ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රතිපත්ති සම්පාදකයින් විසින් මුහුණ දෙන මේ මොහොතේ අභියෝගයයි.