A claim that “Exporters, importers shift Rs 13.2 trillion overseas via dodgy invoicing” circulates widely. Not a social media meme. An article published by one Kapila Bandara in the Sunday Times. According to the author, “Sri Lanka’s businesses involved in the exports and imports trade have plundered US$ 36.833 billion” during 2009-2017.
The author is not alone. Dhanushka Gihan Pathirana, publishing a newspaper article, states that “Between 2009 and 2018 a staggering $ 41.5 billion was transferred out of Sri Lanka by the corporate elite through trade mis-invoicing”. He is spreading the “news”, as a fact, through other mainstream and social media.
These claims are based on a recent report published by Global Financial Integrity (GFI), a Washington DC based think tank. If this claim is correct, it is a serious issue which needs immediate attention. To put it in the context, by end 2008, Sri Lanka’s total external debt was only US$ 15.1 billion. The amount reached US$ 51.6 billion by end 2017, an increase of US$ 36.5 billion.
If the claims in above articles are true, the increase in Sri Lanka’s foreign debt during 2009-2017 could have been completely avoided if this US$ 36.8 billion “plundered out of the country” could be saved. If the capital flow away from the country during 2018-2021 averaged the same value as during 2009-2017, the country would have been debt free now!
This claim, however, is nothing more than a gross misinterpretation of the GFI report. The report presents estimates for the possible trade mis-invoicing but does not interpret the number as an estimate for possible capital flight out of the county, though moving capital across borders can be one of the several motives behind mis-invoicing.
Trade mis-invoicing is an issue to be concerned, capital flight is another. Though somewhat interconnected, these are two very different issues. Highlighting the possible magnitude of trade mis-invoicing is admirable, both by the original researchers and those who introduced the report to Sri Lankans. However, mis-interpreting the report can be very dangerous, particularly in the current context.
The false alarm, not based on the GFI report or any other facts, can easily be used to organize people against the business elite of the country.
“Bring your money back to the country!”
This demand would make the business elite in the country utterly helpless. Some of them may have savings abroad, earned legally or illegally and moved out legally or illegally. But no person is likely to bring such money back under threat simple because a misinformed crowd, by nature, cannot be satisfied by doing so. They will continue to demand to bring the “remaining money” which nowhere exists. The end result could be nothing more than mass violence against the business community.
I do not accuse that the GFI report is being misinterpreted with this politically motivated ill-intention. The act may simply reflect the inability to understand the report. Yet, those who attempt to instill this idea should be cautious about the possible harm it can cause inadvertently.
The Global Financial Integrity Report
In this report, the authors present estimates for the possible magnitude of trade-related mis-invoicing as the sum of discrepancies between the numbers from each pair of counties using disaggregated trade data available at the UN Comtrade Database. This database is publicly available, and the methodology used for the analysis is clearly explained in the report. Therefore, any third-party researcher has the ability to replicate what GFR has done and verify their numbers. The method is not “highly technical”. Any person with some level of general intelligence can understand the method, no need of any specialized training in economics or international trade.
Based on the report, “the sum of the value gaps identified in trade between 134 developing countries and all of their global trading partners in 2018” is US$ 1.6 trillion, China is responsible for a fifth of the pie. The five countries with highest “value gaps” are China, Poland, India, Russia, and Malaysia.
China – US$ 305.0 billion
Poland – US$ 62.3 billion
India – US$ 38.9 billion
Russia – US$ 32.6 billion
Malaysia – US$ 30.7 billion
The differences between the numbers reported by Sri Lanka and its trading partners, defined as “value gaps” in the report, are presented in the report for each of the 9 years from 2009 to 2017. These numbers are correctly quoted in Kapila Bandara article.
The Methodology
When someone imports or exports a good, details about the transaction are recorded at the customs of the respective country. A summary of these transaction details is collected by the Word Trade Organization (WTO) from the member countries. The UN Comtrade Database has these numbers. The GFI research team has compared the numbers reported by each pair of countries during each year involving each category of items to identify any differences, the “value gaps”. Here is an example form the GFI website.
“For example, if Ecuador reported exporting US$400 million in bananas to the United States in 2016, but the US reported having imported only US$375 million in bananas from Ecuador in that year, this would reflect a mismatch, or value gap, of US$25 million in the reported trade of this product between the two trading partners for that year.”
The report clearly recognizes that “it is difficult to know which side of the transaction mispriced the shipment”. Therefore, the mismatch between the numbers from Sri Lanka and its trading partners during 2009-2017 of US$ 36.833 billion does not imply that the entire value gap is due to mis-invoicing by Sri Lankans. The wrong assumption implies that each and every trader partner has been completely honest. The mismatch, if the estimate is correct, reflects the aggregate sum of mis-invoicing by Sri Lankans and their trading partners. Another related limitation of this methodology is that it does not identify the cases of under invoicing and over invoicing separately; that decomposition is impossible.
Why mis-invoicing
The main reason for mis-invoicing is to evade taxes. The GFI report also clearly recognizes this. Here, are some hypothetical examples related to the Sri Lankan context:
(a) Under invoicing when importing, i.e., show a lower value than the actual value to pay less taxes. Sri Lanka customs charge taxes based on the estimated value of the item to prevent this issue.
(b) Importing under a different category to pay a lower tax rate. For example, bisecting a used car, importing the two pieces as spare parts, and fixing those together after importing and selling to local customers.
(c) Over invoicing when exporting- a BOI business may benefit by showing that they exported a higher quantity of their products than the actual quantity so that they can sell more than the allowed quota of 10% to the local market while enjoying tax-free benefits.
In those cases, the intention is tax evasion though capital flight can be a side effect. In the present context, trade mis-invoicing could be a popular pathway for moving capital away from the country, but I doubt whether it was so during 2009-2017.
Trade mis-invoicing and capital flight
Under what circumstances capital flight is possible through trade mis-invoicing and in which direction?
(a) Over invoicing exports – capital moves in
(b) Under invoicing exports – capital moves out
(c) Over invoicing imports – capital moves out
(d) Under invoicing imports – capital moves in
The estimates of discrepancies or “value gaps” in GFI report potentially includes all four types of these cases, even if we assume that all trade partners of Sri Lanka have been perfectly honest and only Sri Lankans have practiced mis-invoicing. Therefore, if someone claims that the estimate represents capital moving out from Sri Lanka, the second underlying assumption is imports are always overpriced and exports are always underpriced. If it has happened the other way round, the estimated number may imply a capital inflow of 36.833 billion during 2009-2017 and a potential foreign debt burden of US$ 88.4 billion if not for this capital flow!
It is weird to assume that the discrepancy is entirely due to unidirectional capital flows. This is most likely due to flows in both directions which may not necessarily sum zero. However, any resultant estimate of capital flight is unlikely to be very high. We do not have any information in the GFI report to verify this, but one can retrieve original raw data to investigate this, if needed.
Additionally, while under invoicing of exports also allows to evade taxes, over invoicing of imports is highly costly in terms of spurious tax payments. An importer must be in a highly desperate situation if the person wants to pay taxes to the government for a non-existent fake import. The premium for sending foreign exchange out via informal channels is usually cheaper than paying taxes on imaginary imports.
This argument does not preclude capital flight through under invoicing of exports. But the question is why. Foreign exchange earned by an importer is legitimate private capital. Though there are restrictions now, it is possible to move such capital out under normal circumstances. What is the purpose of working hard to save most of the earnings outside the country and never use that money or the returns? Exporters often leave their earnings abroad temporary but only to bring back later when the exchange rate turns favorable. This does not lead to permanent capital flight.
These last arguments are based on logical reasoning, not on empirics. However, they can also be supported using data. For example, in 2020, Sri Lanka’s exports to Uganda was US$ 7,671,775 according to Sri Lankan data but imports to Uganda from Sri Lanka have only been US$ 6,546,918 based on Ugandan data. This may show evidence of over invoicing by Sri Lankan exporters, under invoicing by Ugandan importers or a mix of both. There’s no easy way to find out what really has happened. The discrepancy could also be due to other reasons than mis-invoicing. For example, the shipment may have left Sri Lanka in December 2020 to reach Uganda in January 2021.
The GFI report disaggregates these data, and the exercise helps to identify more discrepancy. For example, Sri Lanka has exported “Rubber and articles thereof” worth US$ 401,667 to Uganda in 2020 while Uganda has received imports worth US$ 523,416 from Sri Lanka under the same category. This could possibly mean under invoicing by Sri Lankan exporters or over invoicing by Ugandan importers. If this means any capital flight the flow should be from Sri Lanka to Uganda and the value gap is US$ 121,749. But if we look at the “Beverages, spirits and vinegar” category, Sri Lankan data show an export value of US$ 2,753,685 while the respective import value is only US$ 2,689,121, a value gap of US$ 64,564. However, if this implies a capital flight the direction is from Uganda to Sri Lanka, which offsets a part of the previous flow. The discrepancy shown in the GFI report is the sum of these two numbers, not the difference. That is because the intention of GFI is to estimate the effect of trade-related mis-invoicing, not capital flows.
Trade data for identifying suspicious transactions
Does that mean trade data are not helpful for identifying suspicious capital flows? The writer, by no means, attempts to argue against the possibility of illegal financial flows through mis-invoicing. The argument, simply, is that the interpretation of the identified discrepancy, or the sum of value gaps, as an amount of capital moved away from the country is grossly wrong. Yet, disaggregated trade data are useful to identify suspicious transactions, which allows to initiate further inquiries and investigations. For example, Sri Lanka has exported “Printed books, newspapers, pictures and other products of the printing industry; manuscripts, typescripts and plans” worth US$ 2,180,576 to Uganda in 2020 but the value declared at the other end is a mere US$ 278. This can be a tip of an iceberg!
ඉකොනොමැට්ටා
ReplyDeleteමමත් මේ කේස් එක ගැන කලින් අහන්න හිටියේ මේ underinvoice කරලා exports වල ආදායම් ලංකාවට නොලැබෙන බව කියන ආටිකල් එකක් දැකලා ඒ දවස්වල ඇනෝ කමෙන්ට් වහල තිබුණ නිසා අහන්න බැරි උනා ඇත්තටම මේ ගැන හොඳට හොයල බලන්න ඕන මේ ගැන ඔබටත් හොයල බලල පෝස්ට් එකක් දමන්න පුළුවන් නම් ගොඩක් හොඳයි මේ පෝස්ට් එක ගැන ස්තූතියි
ඒ වගේම තමයි ලංකාවේ මහබැංකුවේ අධිපති ගවනර් නන්දලාල් වීරසිංහ (සෝ කෝල්ඩ් බැංකු නන්දෙ) ගැන ජවිපෙ ජාතික ජන බලවේගයේ කණ්ඩායම ඉතා දැඩි ලෙස විවේචනාත්මක ස්ථාවරයක ඉන්නවා ඒ ඔහුත් ලංකාවේ ආර්ථික අර්බුදයට වගකිවයුතු වගඋත්තර වගඋත්තරකරුවකු බව පවසමින්
මේ පොඩි ක්ලිප් එක බලන්න
https://www.facebook.com/crush2000.lk/videos/517211110105301/?app=fbl
ඉතාලියේ සිට ලියන ලාංකීය සමාජවාදී මාධ්ය වේදියකු වශයෙන් මෙහි අදහස් දක්වන අය පවසන්නේ සත්ය කතාවක් ද? ඔබත් ලංකාවේ මහබැංකුව පිළිබඳ හොඳින් දන්නා කෙනෙක් ලෙස මේ ගැන පැහැදිලි කිරීමක් කරන්න පුළුවන්නම් ලොකු දෙයක් මොකද අපිට කවුද හරි වැරදි කියලා තේරුම් ගන්න අමාරුයි කන්ෆියුස් වෙලා ඉන්නේ මේ දවස් වල
දිගටම බැලුවේ නැහැ. ද්වේශයෙන් කරන පුද්ගලික විවේචන පමණයිනේ. මම පුද්ගලයින් විසින් කරන ක්රියා විවේචනය කරනවා හෝ අගය කරනවා මිස කාවවත් වීරයින් හෝ ද්රෝහීන් ලෙස නොසලකන බව ඔබ දන්නවනේ. මෙහිදීත් මම බලන්නේ කරන දේවල් දිහා මිසක් පුද්ගලයා දෙස නෙමෙයි.
Deleteහොඳයි බොහොම ස්තුතියි ඉකොනොමැට්ටා, ඔවු අපි බලමු ආචාර්ය නන්දලාල් වීරසිංහ දැනට ලංකාවේ ආර්ථිකය පිළිබඳව කරගෙන යන ක්රියාවලිය පිළිබඳ ලංකාවේ ටීවී චැනල් එකක් වන හිරු ටීවී එකේ සලකුණ නම් වැඩසටහනේ දීර්ඝ සාකච්ඡාවක් තිබුණා ඒක යූටියුබ් එකේ මම බැලුවා ඒත් ඒකේ වැඩසටහන මෙහෙයවූ ලංකාවේ සිටින කුප්රකට චමුදිත නමැති මුග්ධ මාධ්ය කාරයා ඔහුට කතා කරන්න ඉඩ නොදී බාධා එල්ල කරමින් විකාර කෝලම් බහුබූත දොඩවපු එකෙන් නීසි ලෙස ඔහුගේ සැලැස්ම තේරුම් ගැනීමට අසීරු කටයුත්තක් වුනා
Deleteඇමරිකානු ආර්ථිකඥ මහාචාර්ය ස්ටීව් හැන්කී ලංකාවේ උද්ධමනය, ආර්ථිකය ගැන කතා කිරීමට අමතරව දැන් ලංකාවේ දේශපාලනය ගැන කතා කරමින් රනිල් වික්රමසිංහ මහතාගේ ඒකාධිපති වියරුව ගැන විවේචනය කර තිබුණා කියලා ලංකාවේ සමාජ ජාල වල විශාල වශයෙන් කතා වුණා පහුගිය දවස් වල.
ඒ වගේම තවත් විදේශීය ප්රකට ආර්ථික විද්යාඥවරියක විසින් ලංකාවේ ආර්ථික ජීවිතය ගැන ඉතා ම ලස්සන විග්රහයක් සිදුකොට තිබුණා. එය ලංකාවේ සංස්කෘතියට ගැලපෙන විදියට සමාජ ජාල වල අනුවර්තනය කර තිබුණා
ඒ අනුව ඇයගේ ප්රකාශය ලංකාවේ සංස්කෘතිය තුළට අනුව පැවසුවොත් ලංකාවේ ආර්ථික ජීවිතය සමාන වන්නේ ගමේ කසිප්පු විකුණා ලැබෙන ආදායමෙන් දිනපතා ෂැම්පේන් බොන අයෙකු ගේ ජීවිතයට බවයි.
මෙය ලංකාවේ ආර්ථිකයේ පුළුල් චිත්රයට ගළපා ගැනීම ඒ තරම් අමාරු නැහැ.
එයින් සරලව පැහැදිලි කරන්නේ නොකළ යුතු දේ කරමින් ඉතා ම සුළු ආදායමක් ලබමින්, එම ආදායම වැඩිකරගන්නට හෝ වැරදි නිවැරදි කරගන්නට කිසිම සූදානමක් නැතිව, එම ආදායමට වඩා කිහිප ගුණයක මුදල් තේරුමක් නැති දේට වියදම් කරමින්, එම ආදායම්-වියදම් පරතරය පියවා ගන්නට ණය ගනිමින්, එම ණය සහ පොලී වාරික ගෙවන්නට තව තවත් ණය ගනිමින් ලංකාව මෙතෙක් කල් පවත්වාගෙන ගිය ආර්ථික පිළිවෙතයි.
මේ ස්වයං-විනාශකාරී ගමනේ අවසන් කෙළවර ආර්ථික බංකොළොත්භාවය බව තේරුම් ගැනීම අපහසු නැහැ. මේ වන විට අප පැමිණ සිටින්නේ එතැනටයි.
රටේ ආර්ථිකය තුළ පමණක් නොව ලංකාවේ බොහෝ මධ්යම පාංතික මිනිසුන් ගේ ජීවිත තුළ ඇත්තේත් මේ සංසිද්ධියමයි.
සරල උදාහරණයක් කිව්වොත් ලංකාවේ මධ්යම පාංතික මිනිසුන්ගෙන් පැහැදිලි බහුතරයකට තමන් ගේ ම කියා වාහනයක් මිලදී ගන්නට වත්කමක් නැහැ.
එවැනි වත්කමක් නැතිවුණත් ඔවුන් කරන්නේ බැංකුවකට හෝ මූල්ය ආයතනයකට ණය වී ලීස් කරලා පුද්ගලික වාහනයක් මිල දී ගැනීමයි.
ඔවුන් මේ ණය ගෙවන්නේ තමන් ගේ රැකියාවට අමතරව වෙනත් ආදායම් මාර්ගයක් සොයාගැනීමෙන් හෝ වෙනදාට වඩා වැඩි පැය ගණනක් වැඩ කිරීමෙන් නෙවෙයි.
ඔවුන්ට මේ ණය ගෙවන්න පුළුවන් වන්නේ තෙල්, විදුලිය ඇතුළු බොහෝ යටිතල පහසුකම්, අත්යවශ්ය භාණ්ඩ සහ සේවාවන් ඒවායේ සැබෑ මිලට වඩා බෙහෙවින් අඩු මුදලකට ලංකාවේ ආණ්ඩුව මගින් විදේශ ණය අයි එස් බී බොන්ඩ් ආදී බැඳුම්කර වලින් අරමුදල් සම්පාදනය කර ගනිමින් සහනාධාර මිලට ඔවුන්ට ලැබෙන නිසයි.
ඒ කියන්නේ බොහෝ මධ්යම පාංතිකයන් සිදු කරන්නේ මේ සහනාධාරවලට පින් සිදු වන්නට, මාසයෙන් මාසයට රෝලක් ගසාගෙන, තමන්ට සත්ය වශයෙන් ම දරන්නට බැරි 'ෂැම්පේන් ජීවිතයක්' පවත්වාගෙන යාමයි.
මේ සහනාධාර ලබාගැනීමේ අවශ්යතාව නිසා ඔවුන් අති විශාල රාජ්ය සේවයක් කිසිදු තාර්කික හේතුවක් නැතිව පවත්වාගෙන යනවා. මේ රාජ්ය සේවය ඉතා ම අකාර්යක්ෂමයි. ඵලදායීත්වයෙන් තොරයි. දූෂිතයි.
ආචාර්ය චරිත හේරත් කෝප් කමිටුවේදී ඉදිරිපත් කරන ලද සංඛ්යා ලේඛන අනුව 2022 වනවිට ලංකාවේ සමස්ත ජනගහනයෙන් 1/20න් මේ රාජ්ය සේවයේ වැඩ කරනවා. ඇත්තට ම ඔවුන්ගෙන් බහුතරයක් රාජ්ය සේවයේ රැකියා තෝරාගන්නේ ම එය අකාර්යක්ෂම සහ ඵලදායීත්වයෙන් තොර නිසයි. ඒ වගේ ම මියයන තුරු ම ලැබෙන විශ්රාම වැටුප නිසයි. චරිත හේරත් පැවසුවේ වයස 22 තරුණ තරුණියන් තව වසර 45කට පසුව ලැබෙන විශ්රාම වැටුප් අපේක්ෂාවෙන් රිස්ක් එකක් නොගෙන රජයේ රැකියා සෙවීමේ හාස්ය ජනක ඛේදාන්තයක් ඇති බවයි
මේ අනුව පොදුවේ ගත්තම ලංකාවේ සාතිශය බහුතරයක් මිනිසුන් ගෙවන්නේ තමන්ට ඇත්තට ම ඔරොත්තු නොදෙන, තිරසාර නැති (unsustainable) ජීවිතයක්.
ඔවුන් ගේ මේ තමන්ට ඔරොත්තු නොදෙන, තිරසාර නැති ජීවිතයේ බර දරන්නේ ලංකාවේ ආණ්ඩුවයි.
ලංකාවේ විශාල ආණ්ඩුව ගැන දීර්ඝ වශයෙන් සාකච්ඡා කළ යුතුයි
ලංකාවේ මේ අති විශාල පිරිසක් සේවකයන් සහිතව කටයුතු කරන රජය මගින් උපයන කුමන හෝ සුළු ආදායමක් වේ නම් එය මේ තිරසාර නොවන ජීවිතය පත්වාගෙන යාම සඳහා නිකරුණේ වැය කරන්න සිදුවෙනවා.
Deleteලංකාවේ මිනිසුන් බොහෝ විට මැතිවරණවල දී සිදු කළේ මේ අවුල් සහගත ක්රමය දිගටම සහ හොඳටම පවත්වාගෙන යාම සඳහා සුදුසුම පාලකයන් දිගටම පත් කරගැනීමයි. ඒ කියන්නේ, එය මුළුමනින් ම තමන්ගේ වාසිය වෙනුවෙන් සිදු කළ දෙයක් මිස, රටේ පොදු යහපත වෙනුවෙන් කළ දෙයක් නොවෙයි.
මේ අර්බුදයත් සමග සිදු වී ඇති එක ප්රධාන දෙයක් නම් ආණ්ඩුවට ජනතාවගෙන් බහුතරයක් විසින් මෙතෙක් ගෙවූ තිරසර නොවන ජීවිතයේ බර දරන්නට පුළුවන්කමක් නොවීමයි.
ඒ නිසා රටේ මධ්යම පංතිය විසින් ඔවුන් මේ දක්වා අනුගමනය කළ ජීවිතය පිළිබඳ කටුක පාඩමක් මේ වන විට ඉගෙන ගනිමින් සිටිනවා. අඩු ම තරමින් මෙතැන් සිට ඉදිරියට යනවා ඔවුන්ට මේ තාක්කල් ගත කළ ඒ තිරසර නොවන ජීවිතය වෙනුවට, එයට වඩා වෙනස් ජීවන රටාවක් වැළඳගන්නට සිදුවෙනවා.
මෙතෙක් කල් පුරුදුව සිටි ජීවන රටාවෙන් බැහැරව අලුත් ජීවන රටාවකට මාරු වීම ඉතා ම වේදනාකාරී එකක්. එහෙත් මේ වනවිට බොහෝ දෙනා එම අලුත් ජීවන රටාවට අමාරුවෙන් හෝ හැඩගැසෙමින් වෙමින් සිටිනවා.
මෙම වෙනස ආර්ථික කඩාවැටීමක් අනපේක්ෂිතව සිදුවුණු එකක් නිසා ඔවුන්ට ඒ වෙනුවෙන් විශාල පිරිවැයක් ගෙවන්න සිදුවෙනවා. මේ දිනවල අප මුහුණ දෙන දරුණු දුෂ්කරතා යනු එම ක්රමයේ කඩාවැටීම වෙනුවෙන්ම ලංකාවේ ජනයා ගෙවන සැබෑ පිරිවැයයි.
ලංකාව මේ අර්බුදයෙන් දිගුකාලීනව ගොඩ එනවා නම් ගොඩඑන්නේ ලංකාවේ මධ්යම පංතිය මේ අවුල ගැඹුරින් තේරුම් ගත් දවසටයි. හුදෙක් දේශපාලුවන් ටික දෙනෙක්ගේ හොරකම් අල්ලලා ඒ මුදල් ටික ගත්ත ගමන් සේරම හරියටම හරි කියන මිථ්යා විශ්වාස මත මිරිඟු පසුපස නොගොස් සැබෑ ප්රශ්නය මීට වඩා ගොඩාක් සීරියස් විදියට රටේ බහුතරයක් මිනිස්සු තේරුම් ගන්න ඕනේ.
ආණ්ඩුව හෝ සහනාධාර මත වුවමනාවට වඩා යැපෙන්නේ නැතිව, ස්වශක්තියෙන් තමන්ට ඔරොත්තු දෙන පරිමාණයේ ජීවිතයක් ගෙවන්නට හිත හදගත් දවසක පමණක් සහ තමන් ආසා කරන "ෂැම්පේන්" ජීවිතයේ බර ආණ්ඩුවේ භාණ්ඩාගාරය මත පැටවීම නතර කිරීමට තීරණය කළ දවසට ලංකාවේ ආර්ථිකය සැබෑ ලෙසම සංවර්ධනය වීමට පටන් ගනීවි එතකම් වෙනසක් වෙන එකක් නෑ නේද?