කරඬුව හිසට ගත යුත්තේ සරම තද කර ගෙනයි!

කරඬුවක් හිසට ගන්නවා කියන්නේ භාරදූර වැඩක්. හිසට ගත් කරඬුව බිම දමන්න බැහැ. කරඬුවක් හිසට දෙන්නේ එය බිම නොදමා පරිස්සමෙන් අරන් යන්න පුළුවන් කෙනෙක්ටයි. කරඬුව බිම නොදමා තියා ගන්නනම් අත් දෙකෙන්ම එය අල්ලාගෙන සිටිය යුතුයි.

කරඬුව හිසට ගත්තට පස්සේ සරම කැඩෙන්න යනවා වගේ දැනුනොත් කළ හැක්කේ කුමක්ද? සරම නැවත ගැට ගහ ගන්නත් අත් දෙකම නැතුව බැරි බව සරම් අඳින අය දන්නා දෙයක්. ඒ නිසා, සරම කැඩෙන්න කලින් කරඩුව පැත්තකින් තියලා සරම ඇඳ ගන්න වෙනවා.

සරම කැඩෙන්න කලින් කරඩුව පැත්තකින් තියලා සරම ඇඳ නොගත්තොත් වෙන්නේ මොකක්ද? එක්කෝ සරම කැඩුනට පස්සේ ඒක ඇඳගන්න කරඬුව පැත්තකින් තියන්න වෙනවා. එතකොට හෙළුව පෙනිලා ඉවරයි. නැත්නම් කරඬුව ඔළුවේ තියාගෙන දිගටම හෙළුවෙන් ඉන්නත් පුළුවන්. හැබැයි ඒ වැඩේ දිගටම කරන්න අමාරු නිසා අන්තිමට කොයි වෙලාවක හරි කරඬුව බිමින් තියන්න වෙනවා. දිගටම හෙළුවෙන් ඉඳිද්දී කාගෙන් හරි ගල් පාරක් එහෙම වැදුනොත් කරඬුවත් බිම දාලා සරමත් නැතුව දුවන්න වෙන්න පුළුවන්.

ඔය වගේ අකරතැබ්බ වෙන්න ඉඩ තියෙන නිසා කරඬුවක් ඔළුවට ගන්න කලින් සරම තද කරලා ඇඳ ගන්න අමතක කරන්න හොඳ නැහැ. කරඬුවක් ඔළුවට ගන්න ඕනෑවට වඩා හදිස්සි වීම නිසා සරම තද කර ගන්න අමතක වූ බව පස්සේ හෝ මතක් වුනොත් කරන්න පුළුවන් හොඳම දේ සරම කඩා වැටෙන්න කලින් කරඬුව පැත්තකින් තියලා සරම නැවත ඇඳ ගන්න එකයි. ඔය වගේ වෙලාවට සරම් අන්දන්න එන අයගෙනුත් පරිස්සම් විය යුතුයි. නැත්නම් සරමටයි කරඬුවටයි අමතරව තවත් දේවල් නැති වෙන්න පුළුවන්.

මම මේ ටික ලිවුවේ නිශ්චිත පුද්ගලයෙක්ව ඉලක්ක කරලා නෙමෙයි. මේ උපහැරණය කාට වුවත් අදාළයි. මිනිහෙක්ව තවත් මිනිහෙක් විසින් අඳුනගන්නේ පිටට පෙනෙන දේවල් වලින්. සරම් ඇතුළේ තියන දේවල් හෝ නැති දේවල් පිටට පේන්නේ නැහැ. සරම කඩා වැටුණට පස්සේ තියෙන දේවල් වගේම නැති දේවලුත් පේනවා. කරඬු ඔළුවට ගන්න තරමට සරම් බිම වැටෙන අවදානම වැඩි වෙනවා. එවිට බලා ඉන්න අයට සරමෙන් වැහිලා තිබුණු දේවල් හෝ නොතිබුණු දේවල් පැහැදිලිව පෙනෙනවා. එහෙම පෙනෙන දේවල් පුද්ගලයෙක් ගැන වෙනත් අයෙකු තුළ කලින් තිබුණු ප්‍රතිරූපය වෙනස් කරවන්න පුළුවන්.

කොහොම වුනත් කරඬුව ඔළුවට ගන්නෙම ඔය අවදානමට බය නැති අයයි. ඒ බව බලා ඉන්න අය දන්නවා. ඒ නිසා, කරඬුව අතට ගන්න ඕනෑ වෙලාවක පස්ස ගහන කෙනෙක්ගේ ප්‍රතිරූපය වුවත් ඒ හේතුව නිසාම වෙනස් වෙන්න පුළුවන්. අර්බුද කාලයක් කියන්නේ ප්‍රතිරූප වේගයෙන් පරිණාමය වන කාලයක්. ඒ එක්කම සමාජ සැකසුම එක පාරටම වෙනස් වෙනවා.

දේශපාලකයින්ගේ ප්‍රතිරූප වෙනස්වන විට මිනිස්සුන්ගේ දේශපාලන රුචිඅරුචිකම් වෙනස් වෙනවා. එවිට බලතුලනය වෙනස් වෙනවා. මේ වෙනස් වීම සාපේක්ෂ දෙයක්. ප්‍රතිරූප වෙනස් වීම දිහා බලන්න ඕනෑ කලින් තිබුණු තත්ත්වයට සාපේක්ෂවයි. අපි මේ දවස් වල විචේචනයට පාත්‍ර වන දේශපාලනඥයින් කිහිප දෙනෙක් නමින්ම ගනිමු.

මෛත්‍රීපාල සිරිසේන
කරු ජයසූරිය
මහින්ද රාජපක්ෂ
රනිල් වික්‍රමසිංහ
අනුර කුමාර දිසානායක
විමල් වීරවංශ
චම්පික රණවක
වාසුදේව නානායක්කාර
සජිත් ප්‍රේමදාස
එස් බී දිසානායක
ප්‍රසන්න රණවීර
පාලිත තෙවරප්පෙරුම

අපි ප්‍රසන්න රණවීරව ගනිමු. ඔහු කරපු දේ එතරම් රහසක් නෙමෙයි. මේ කරපු වැඩෙන් ප්‍රසන්න රණවීරට සිදු වුනු හානිය මොකක්ද? ඒක තීරණය වෙන්නේ ඔහුව විවේචනය කරන අය මත නෙමෙයි. ඔහුව ඡන්දයෙන් පත් කරලා පාර්ලිමේන්තුවට එවපු අය ප්‍රසන්න රණවීරට ඡන්දය දීලා එවුවේ ඇයි කියන එක මතයි.

මේ වැඩෙන්  ප්‍රසන්න රණවීර තමන්ගේ ප්‍රතිරූපය බිඳ ගත්තද තවත් වර්ධනය කර ගත්තද? මම දන්නේ නැහැ. එය ප්‍රසන්න රණවීර චරිතය ගොඩ නගපු අය මත තීරණය වන දෙයක්. මම දන්නේ බටහිර රටවල් වල ගොඩ දෙනෙක් මිරිස් නොකන බව පමණයි. ඒ ගොඩක් අයට කෑමක මිරිස් පොඩ්ඩක් තියෙනවා කියන එකෙන් අදහස් වෙන්නේ ලංකාවේ ගොඩක් අයට එයින් අදහස් වනවාට වඩා වෙනස්ම දෙයක්.

ලැයිස්තුවේ ඉන්න හෝ නැති වෙනත් ඕනෑම කෙනෙක් ගත්තත් තත්ත්වය ඕකම තමයි. කාගේ හෝ ප්‍රතිරූපය බිඳ වැටුණද නැත්නම් වර්ධනය වුනාද කියන එක තීරණය වෙන්නේ ඒ අයගේ විවේචකයින් මත නෙමෙයි. ඒ ප්‍රතිරූප වන්දනා කරමින් සිටි අය මතයි. ඒ නිසා අර්බුදයක් වෙලාවක කැමැත්තෙන්ම සරම කැඩෙන්න ඇරලා කරඬුව ඔලුවේ තියාගෙන ඉන්න අයත් ඉන්න පුළුවන්.

ලැයිස්තුව කෙසේ වුවත් මේ මොහොත තියෙන ප්‍රතිරූප වෙනස් වෙලා අලුත් ප්‍රතිරූප හැදෙන මොහොතක්.