කෙල්ල ගෙට ගං!

මා පෙර ලිපි වල දිගින් දිගටම ලිවුවේ මේ මොහොතේ කවර අභියෝග තිබුණත් ලංකාවේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ක්‍රමය පිළිබඳව මා තව දුරටත් විශ්වාසය තබනවාය යන්නයි. මේ ප්‍රකාශය සමඟ පසුගිය දින තුන ඇතුළත පාර්ලිමේන්තුවේ පැවති තත්වයන් ගලපන්නේ කොහොමද? විශේෂයෙන්ම පසු ගිය දින තුනේ පාර්ලිමේන්තුවේ සිදු වූ සිදුවීම් වල වීඩියෝ දර්ශන වලින් සැලකිල්ලෙන් තෝරාගත් කොටස් රූපවාහිනියේ ප්‍රචාරය වන විට විදේශගත ශ්‍රී ලාංකිකයෙකුට දැඩි අපහසුතාවයක් ඇති වන බව කියන්න දෙයක් නැහැ.

කොහොම වුනත්, මා මෙහිදී පවා දකින්නේ පසුගිය දශක කිහිපය තුළ ලංකාවේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය දියුණු වී තිබෙන ආකාරයයි. දශක තුන හතරකට පෙර ගම් වල හිටපු මිනිස්සු ඔවුන් කැමති දේශපාලන පක්ෂ වල නායකයින් වෙනුවෙන් තමන්ගේ ළඟම ඥාතීන් සමඟ, නැත්නම් හදිසි ලෙඩ දුකකදී උදවුවට ඉන්න අසල්වැසියන් එක්ක, ගහ මරා ගැනීම දේපොළ විනාශ කිරීම ආදිය දුලබ දසුනක් වුණේ නැහැ. ගම් වල එහෙම වෙද්දී මේ දේශපාලන පක්ෂ වල නායකයෝ එංගලන්ත පාර්ලිමේන්තු සම්ප්‍රදාය අකුරටම පිළිපදිමින් සභා ගර්භයේ වාද විවාද කරලා පස්සේ පාර්ලිමේන්තු කැන්ටිමට ගිහින් හැඳි ගෑරුප්පු වලින් කාලා හොඳ යාලුවෝ වගේ ගෙදර ගියා.

මම සතුටු වෙන්නේ මෙදා සැරේ දේශපාලන අර්බුදය මේ තරම් ඔඩු දුවලා තියෙද්දීත් ලංකාවේ ගම් වල මිනිස්සු ඒ කාලේ වගේ කලබල නොවීම ගැනයි. සමහර අය ෆේස්බුක් එකේ මරා ගන්නවා තමයි. ඒ ගහ මරා ගැනීම් වලින් තුවාල වෙන්නේ නැහැනේ.

අනෙක් පැත්තෙන් රටේ ජනතාව ගහ මරා ගත්තේ නැති වුනාට පාර්ලිමේන්තුවේ කැන්ටිමෙන් බටර් පිහි අරන් ගිහිං වෙනත් මහජන නියෝජිතයින්ට උරුක් කරන්නත්, කතානායක පුටුවට වතුර හලන්නත් කට්ටියනම් හිටියා. ගම් වල දේශපාලන විරුද්ධවාදීන්ට හූ කියන්න කවුරුත් නොහිටියත් පාර්ලිමේන්තුවේ හූ සද්ද වලින් අඩුවක් නැහැ. අන්න නියම නියෝජිත ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය!

අන්තිමේදී ප්‍රතිවිරුද්ධ දේශපාලන අදහස් දරන මන්ත්‍රීවරුන්ගේ කණට ගහන්නත්, පුටු වලින් දමා ගහන්නත්, මන්ත්‍රීවරුන්ට හා පොලිස් නිලධාරීන්ට මිරිස් කුඩු ගහන්නත් තරමට ලංකාවේ මහජන නියෝජිතයින් දියුණු වෙලා තියෙනවා. දැන් ඡන්දදායකයෝ නිකරුණේ තමන්ගේ අසල්වැසියන් එක්ක ගහ මරා ගන්න ඕනෑ නැහැ. ඔවුන් වෙනුවෙන් ගහ මරා ගන්න ගැලපෙන නියෝජිතයෙක්ව පාර්ලිමේන්තුවට පත් කරලා යැවුවහම ඇති. ඒ අය නියමෙට වැඩේ කරයි. හැබැයි ඔහොම කිවුවට ඔය වගේ කට්ටිය මහ ගොඩක් පාර්ලිමේන්තුවේ නැති බවත් සිහියේ තබා ගත යුතු දෙයක්.

පසුගිය ඔක්තෝබර් 26 වෙනිදා ඉඳලා ලංකාවේ ඒකීය රාජ්‍යය බිඳ වැටිලයි තියෙන්නේ. එල්ටීටීඊ කාලයේදීත් ඔයාකාරයටම උතුරු නැගෙනහිර පළාත් වල සමාන්තර ඩි ෆැක්ටෝ රාජ්‍යයක් තිබුණා. නමුත්, ඒ රාජ්‍යයේ බලය රටේ සීමිත ප්‍රදේශයකට සීමා වෙලයි තිබුණේ.

දැන් පවතින තත්ත්වය වඩා බරපතලයි. රටේ නීත්‍යානුකූල රජය කුමක්ද යන්න ගැන රට ඇතුළේ පැහැදිලි එකඟතාවයක් නැහැ. එහෙම වුණාම රටෙන් පිට සිටින අයට එය තීරණය කිරීමේ අවස්ථාව ලැබෙනවා. එය රටකට එතරම් හොඳ දෙයක් නෙමෙයි.

පාර්ලිමේන්තුව ඇතුළේ ගහ මරා ගන්න කොට අපි වගේ රටෙන් පිට ඉන්න අයට අපහසුතාවයක් ඇති වෙනවා තමයි. නමුත්, ප්‍රශ්නය පාර්ලිමේන්තුවෙන් පිටතට යාමට සාපේක්ෂව පාර්ලිමේන්තුව ඇතුළට සීමා වී තිබීම හොඳයි. දේශපාලන අර්බුදයේ ගැඹුර කෙතරම් වුවත් රට ඇතුළේ සාමාන්‍ය ජනතාව සාමකාමීව තමන්ගේ වැඩ කටයුතු කරගෙන යාම නිසා තවමත් ලොකු ප්‍රශ්නයක් ඇති වී නැහැ. නමුත්, ප්‍රශ්නය දිගින් දිගටම ඇදුනොත් කොයි වෙලාවක හෝ විනාශයකින් කෙළවර වෙන්න පුළුවන්.

ස්වාධීනව හිතා තීරණ ගත හැකි විශාල පිරිසක් මේ වන විට ලංකාවේ සිටින බව මා විශ්වාස කරනවා. ඔවුන්ගේ ශක්තිය මා තවමත් අවතක්සේරු කරන්නේ නැහැ. ලංකාවේ දැන් තියෙන්නේ කලින් රට අත් නොදුටු බොහෝ දේවල් වෙන්න පුළුවන් වාතාවරණයක්!