වෙබ් ලිපිනය:

Thursday, April 10, 2025

ආනයන වලට ලංකාව කොයි තරම් බදු ගහනවද?


ඇමරිකාව විසින් පටන් ගත් වෙළඳ යුද්ධය ගැන තොරතුරු හැම තැනම තිබෙන නිසාත්, ඒ ගැන ගොඩක් අය නිරන්තරයෙන් යාවත්කාලීන වන නිසාත්, ඒ ගැන ලොකුවට විස්තර කරන්න අවශ්‍ය නැහැ. අනෙක් රටවල් ඇමරිකන් අපනයන මත විශාල ලෙස බදු ගහන නිසා මේ වගේ දෙයක් කරන්න සිදු වුනු බව ජනාධිපති ට්‍රම්ප් විසින් කිවුවත්, ඇත්තටම බදු ලෙස සලකා තිබුණේ වෙළඳ හිඟය. ඉලක්ක කර තිබුණේ වෙළඳ හිඟය අඩු කර ගැනීම. එක් එක් රට සඳහා බද්ද නිර්ණය කර තිබුණේ වෙළඳ හිඟය අඩු කර ගැනීමේ ඉලක්කය මත පදනම්වයි. 

දැන් දින 90කට යම් බදු අත්හිටවීමක් කර තිබුණත්, එම දින 90 ගත වූ පසු නැවත කලින් හිටපු තැනට පැමිණීමේ ඉඩක් නැහැ. ඒ වගේම, බදු අත් හිටවීම බලපාන්නේ රටවල් සීමිත ප්‍රමාණයකට පමණයි. ලංකාවත් ඒ ගොඩේ ඉන්නවා. වැඩි බදු අත් හිටවා තිබුණත් 10%ක අවම බද්දක්‌ දැනටත් ක්‍රියාත්මකව තිබෙනවා. 

කැනඩාවට, මෙක්සිකෝවට සහ චීනයට (20%ක්) මුල් වටයේදී බදු පැනවූවා. කැනඩාවට හා මෙක්සිකෝවට පනවා තිබෙන බදු වෙළඳ ගිවිසුමකින් (USMCA) ආවරණය වන භාණ්ඩ වලට අදාළ වන්නේ නැහැ. චීනයට දෙවන වටයේදී තවත් 34%ක බද්දක් පැනවුවා. මේ වන විට චීන භාණ්ඩ මත අය කරන බද්ද 125% දක්වා වැඩි කර තිබෙනවා. 

පහත තිබෙන්නේ ලෝක බැංකු දත්ත අනුව විවිධ රටවල් විසින් ආනයන මත අය කරන බරිත සාමාන්‍ය බදු ප්‍රතිශතයි. මේවා 2022 දත්ත නිසා ඇතැම් රටවල මෙම ප්‍රතිශත මේ වෙද්දී වෙනස් වෙලා තියෙන්න පුළුවන්. වරහන් තුළ තිබෙන්නේ මේ එක් එක් රටට ඇමරිකාව විසින් පළමු වට දෙකේදී පැනවූ අමතර බදු ප්‍රමාණය. 

ඇමරිකා එක්සත් ජනපදය - 1.5%

එක්සත් රාජධානිය - 1.0% (10%)

යුරෝපීය සංගමය - 1.3% (20%)

ජපානය - 1.6% (24%)

වියට්නාමය - 1.1% (46%)

චීනය - 2.2% (20% + 34%)

කැනඩාව - 1.4% (25%*)

මෙක්සිකෝව - 1.6% (25%*)

ඉන්දියාව - 4.6% (26%)

බංග්ලා දේශය - 10.6% (37%)

පකිස්ථානය - 7.6% (29%)

මියන්මාරය - 0.8% (45%)

නේපාලය - 11.2% (10%)

ආජන්ටිනාව - 6.5% (10%)

බ්‍රසීලය - 7.3% (10%)

සිංගප්පූරුව - 0.0% (10%)

ශ්‍රී ලංකාව - 4.4% (44%)

තායිලන්තය - 3.7% (36%)

ඉහත දත්ත දෙස බැලූ විට පෙනෙන්නේ තීරු බදු අනුපාතික සහ වෙළඳ ශේෂය මත පදනම්ව පනවා ඇති අමතර බදු අතර කිසිදු නිශ්චිත සම්බන්ධයක් නොමැති බවයි. 10%ක අමතර බද්දක් එකතු වීමෙන් පසුව ඇමරිකාවේ තීරු බදු අනුපාතය ලෝකයේ රටවල් බොහොමයක සාමාන්‍ය තීරු බදු අනුපාතික ඉක්මවා යනවා. ඒ නිසා, ද්විපාර්ශ්වික සාකච්ඡා මගින් එකඟතාවයක් ඇති කර ගැනීම අභියෝගාත්මක කටයුත්තක්. 

ඉහත දත්ත වල ලංකාවේ බදු අනුපාතය 4.4% ලෙස සඳහන්ව තිබෙන්නේ 2022 දත්ත මත පදනම්වයි. පසුගිය 2024 වසරේදී ලංකාවේ තීරු බදු ආදායම රුපියල් බිලියන 111.1ක් වන අතර, ජාත්‍යන්තර වෙළඳාම මත පදනම් වූ මුළු බදු ආදායම රුපියල් බිලියන 400.1ක්. රුපියල් බිලියන 5,685.5ක මුළු ආනයන ප්‍රමාණයේ ප්‍රතිශත ලෙස මෙම බදු ප්‍රමාණ පිළිවෙළින් 2.0%ක් සහ 7.0%ක් වෙනවා. දෙවන ගණන තුළ අපනයන මත අය කරන බදුද ඇතුළත්ව තිබෙන බැවින් ආනයන මත අය කරන බදු ප්‍රමාණය ඊට වඩා අඩු විය යුතුයි. 

ආනයන මත ලංකාව විසින් අය කරන බදු අනුපාතය 0% දක්වා අඩු කළද වෙළඳ ශේෂය තුලනය වීමේ කිසිදු ඉඩක් නැහැ. අනෙකුත් රටවල් මත ඉහළ තීරු බදු අය කරන අතර, ඇමරිකාව මත එසේ බදු අය නොකරන්නේනම් පමණක් ඇමරිකාව සමඟ පවතින ද්විපාර්ශ්වීය වෙළඳ හිඟය අඩු කර ගත හැකි වනු ඇතත් එයද කිසිසේත්ම ප්‍රායෝගික අදහසක් නෙමෙයි.

Wednesday, April 9, 2025

බිල්පත් වෙන්දේසිය මුළුමනින්ම අසාර්ථකයි!

 


අද (අප්‍රේල් 9) දින පැවති භාණ්ඩාගාර බිල්පත් වෙන්දේසියෙන් රජය විසින් මිල දී ගැනීමට සමත්ව තිබෙන්නේ රුපියල් බිලියන 3.75ක බිල්පත් ප්‍රමාණයක් පමණයි. වෙන්දේසියට රුපියල් බිලියන 80ක බිල්පත් ඉදිරිපත් කර තිබුණා. 

රඳවා ගැනීමේ බද්ද වැඩි කිරීම ඇතුළු කවර හෝ හේතු නිසා සති තුනක පමණ සිට පොලී අනුපාතික මත පීඩනය ඉහළ යමින් පැවති බව අප විසින් පෙර සටහනක පෙන්වා දුන්නා. ඇමරිකාව විසින් තීරු බදු වැඩි කිරීමෙන් පසුව ඇති වී තිබෙන අවිනිශ්චිතතාවය හමුවේ දැන් ඉහත තත්ත්වය ඔඩු දුවමින් තිබෙනවා.

පසුගිය වසර තුළ ආර්ථිකය ඉලක්ක මට්ටමට වඩා වර්ධනය වූ අතර උද්ධමනය ඉලක්ක මට්ටමට වඩා අඩු වුනා. එහෙත් පොලී අනුපාතික ඉලක්ක මට්ටමට අඩු නොවූ බැවින් ඉහත යහපත් වර්ධනයන් නිසා රටේ ණය තිරසාරත්වයට ඇති වූ සාධනීය බලපෑමෙන් සැලකිය යුතු කොටසක් නිශේධනය වී ඇති බව මූල්‍ය අරමුදල විසින් පෙන්වා දී තිබුණා.

ප්‍රාථමික අයවැය අතිරික්තය ඉලක්ක මට්ටමේ තබා ගත්තේ වුවද, පොලී අනුපාතික ඉලක්ක මට්ටමේ රඳවා ගත නොහැකිනම්, සමස්ත අයවැය හිඟය ඉලක්ක මට්ටම ඉක්මවා යාම හේතුවෙන් ණය තිරසාරත්වය අවදානමට ලක් වෙනවා. 

සිංහල අලුත් අවුරුද්දට පෙර මුදල් ඉල්ලුම ඉහළ යාමේ බලපෑමද මෙහි තිබෙනවා විය හැකි බැවින් ඇතැම් විට මේ තත්ත්වය සිංහල අවුරුදු සතියෙන් පසුව යහපත් අතට හැරෙන්නට පුළුවන්. ඒ වන විට තීරු බදු යුද්ධයද යම් සමතුලිතතාවයකට පැමිණ තිබිය හැකියි. ඉන් පසුවද මේ තත්ත්වයේ වෙනසක් සිදු නොවුවහොත් එය ප්‍රශ්නයක්. 

Tuesday, April 8, 2025

සංගණන ප්‍රතිඵල සහ ඒක පුද්ගල ආදායම


පසුගිය වසර අවසානයේදී පැවති ජන හා නිවාස සංගණනයේ ප්රතිඵල අනුව 2024 දෙසැම්බර් 19 දිනය උදා වන මොහොතේ (එනම් 2024 දෙසැම්බර් 18 මධ්‍යම රාත්‍රිය පසු වූ මොහොතේ) ලංකාවේ ජනගහණය  21,763,170ක් ලෙස ගණනය කර තිබෙනවා. සාමාන්‍යයෙන් මෙවැනි සංගණනයක් පවත්වන්නේ වසර 10කට පමණ කාලාන්තරයකට පසුවයි. මීට පෙර මෙවැනි සංගණනයක් පැවැත්වූයේ 2012 මාර්තු 20 දිනයි (2012 මාර්තු 19 මධ්‍යම රාත්‍රිය පසු වූ මොහොතේ). ඒ වන විට ලංකාවේ ජනගහණය 20,359,439ක්.

අන්තර් සංගණන වර්ෂ වලදී රටේ ජනගහණය ඇස්තමේන්තු කරන්නේ උපත් හා මරණ ලියාපදිංචි කිරීම් සහ ශුද්ධ විදේශගත වීම් සැලකිල්ලට ගනිමිනුයි. මේ අනුව, උපත් හා ආගමන ප්‍රමාණයෙන් මරණ හා විගමන ප්‍රමාණය අඩු කළ පසු ලැබෙන පිළිතුර ජනගහණයේ වෙනස සේ සැලකෙනවා. එහෙත් මෙම නිල සංඛ්‍යාලේඛණ සියයට සියයක්ම නිවැරදි නොවන නිසා වසර දහයක් පමණ ගොස් සංගණනයක් කළ විට දැන ගන්නට ලැබෙන රටේ සැබෑ ජනගහණයේ ප්‍රමාණය ඉහත ඇස්තමේන්තුවට හරියටම සමාන වන්නේ නැහැ.

සංගණන ප්‍රතිඵල නිකුත් වීමට පෙර සකස් කර තිබුණු ඇස්තමේන්තු අනුව 2024 වසර මැද ලංකාවේ ජනගහණය ආසන්නව 21,916,000ක්. එහෙත්, සංගණන ප්‍රතිඵල අනුව පෙනී යන්නේ ජනගහණය ඊට වඩා ලක්ෂ එක හමාරකින් පමණ අඩු බවයි. මෙය 0.7%ක පමණ අඩුවක්. ලංකාවේ ඒක පුද්ගල ආදායම ඩොලර් 4,516ක් සේ ගණනය කර තිබුණේ ජනගහණය 21,916,000ක් යන පදනම මතයි. රටේ ජනගහණය 21,763,170ක් සේ සැලකුවහොත්, ඒක පුද්ගල ආදායම ඩොලර් 4,548ක් පමණ විය යුතුයි. 

ප්‍රාථමික අයවැය ශේෂය - 2024


මහ බැංකුවේ නිල දත්ත අනුව, පසුගිය (2024) වසර අවසන් වන විට ප්‍රාථමික අයවැය අතිරික්තය රුපියල් බිලියන 649.6 දක්වා අඩු වී තිබෙනවා. සැප්තැම්බර් මාසය අවසන් වෙද්දී ප්‍රාථමික අයවැය අතිරික්තය රුපියල් බිලියන 784.9ක්ව පැවති අතර නොවැම්බර් මාසය අවසානයේදී රුපියල් බිලියන 927.9ක්ව පැවතුනා. මේ අනුව පෙනී යන්නේ වසරේ අවසන් මාසය තුළ ප්‍රාථමික අයවැය ශේෂය සැලකිය යුතු ලෙස පහත වැටී ඇති බවයි. 

පළමු මාස නවයේ තත්ත්වය 

ආදායම - රුපියල් බිලියන 2927.8

වියදම (ණය හා පොලී ගෙවීම් හැර) - රුපියල් බිලියන 2142.9

අතිරික්තය - රුපියල් බිලියන 784.9


අවසන් මාස තුනේ තත්ත්වය 

ආදායම - රුපියල් බිලියන 1163.0

වියදම (ණය හා පොලී ගෙවීම් හැර) - රුපියල් බිලියන 1298.3

හිඟය - රුපියල් බිලියන 135.3


මාස දොළහේම තත්ත්වය 

ආදායම - රුපියල් බිලියන 4090.8

වියදම (ණය හා පොලී ගෙවීම් හැර) - රුපියල් බිලියන 3441.2

අතිරික්තය - රුපියල් බිලියන 649.6


පොලී ගෙවීම්ද ඇතුළුව වසරේ මුළු රාජ්‍ය වියදම රුපියල් බිලියන 6130.7ක් වන අතර, ඒ අනුව 2024 සමස්ත අයවැය හිඟය රුපියල් බිලියන 2,029.9ක්. එයින් රුපියල් බිලියන 333.2ක් විදේශ ණය වලින් පියවා ඇති අතර ඉතිරි කොටස දේශීය ණය වලින් පියවා තිබෙනවා.

පසුගිය සති කිහිපය ඇතුළත නැවතත් දේශීය ණය ලබා ගැනීම අසීරු වී ඇති ආකාරය දැකිය හැකියි. මාර්තු 19 දින පැවති වෙන්දේසියේදී, පෙර මාස හයක පමණ කාලය තුළදී මෙන්ම, වෙන්දේසියට ඉදිරිපත් කළ රුපියල් බිලියන 143ක බිල්පත් ප්‍රමාණය විකුණා ගත හැකි වුවත්, ඉන් පසුව එම තත්ත්වය වෙනස් වී තිබෙනවා. මාර්තු 26 දින රුපියල් බිලියන 100ක බිල්පත් වෙන්දේසියට ඉදිරිපත් කළත්, පෙර සතියේ පැවති පොලී අනුපාතික යටතේ විකිණිය හැකි වූයේ රුපියල් බිලියන 73.4ක බිල්පත් ප්‍රමාණයක් පමණයි. ඉන් පසුව, අප්‍රේල් 2 දින පැවති වෙන්දේසියට රුපියල් බිලියන 140ක් ඉදිරිපත් කර පොලී අනුපාතික සුළු වශයෙන් ඉහළ යාමට ඉඩ දීමෙන් පසුවද විකිණිය හැකිව තිබෙන්නේ රුපියල් බිලියන 78.0ක බිල්පත් ප්‍රමාණයක් පමණයි.

පසුගිය වසර තුළ රාජ්‍ය ආදායමට සාපේක්ෂව වියදම් දැඩි ලෙස සීමා කරමින් සහ අවශ්‍ය ප්‍රමාණයට වඩා ණය ලබා ගනිමින් මුදල් සංචිතයක් හදා ගැනීමට රජය සමත් වුනා. මේ වෙද්දී එම සංචිතය අවසන් වී හෝ අවසන් වෙමින් තිබෙනවා විය හැකියි. හෙට (අප්‍රේල් 9) වෙන්දේසියට ඉදිරිපත් කර තිබෙන්නේ රුපියල් බිලියන 80ක බිල්පත් ප්‍රමාණයක් පමණයි. එම වෙන්දේසියේ ප්‍රතිඵල දෙස විමසිල්ලෙන් බලා සිටිය යුතුයි. 

පසුගිය දෙසතියේ ප්‍රවණතා දෙස බැලූ විට නැවතත් පොලී අනුපාතික මත පීඩනය වැඩි වෙමින් තිබෙන ආකාරය පැහැදිලිව දැකිය හැකියි. එයින් පිළිබිඹු වන්නේ රජයේ ණය ගැනීමේ අවශ්‍යතාවය ඉහළ යාම පිළිබඳ වෙළඳපොළ අපේක්ෂාවයි. මෙය පසුගිය වසර අවසන් වෙද්දී පැවති තත්ත්වයට වඩා වෙනස් තත්ත්වයක්. 

Monday, April 7, 2025

නිල විදේශ සංචිත - 2025 මාර්තු


මාර්තු මාසය අවසානයේදී නිල විදේශ සංචිත ඩොලර් මිලියන 6,517 දක්වා ඉහළ ගොස් තිබෙනවා. පසුගිය (2024) ඔක්තෝබර් මාසය අවසන් වන විට නිල විදේශ සංචිත ඩොලර් මිලියන 6,472 මට්ටමේ පැවතුණත්, 2025 ජනවාරි මාසය වන විට එම ප්‍රමාණය ඩොලර් මිලියන 6,086 දක්වා පහත වැටුනා. ඊට හේතුව, ස්වෛරිත්ව බැඳුම්කර ප්‍රතිව්‍යුහගත කිරීමේදී ගෙවන්නට සිදු වූ මුදල විය හැකියි. කෙසේ වුවද, දැන් නැවතත් ඩොලර් බිලියන 6.5 සීමාවෙන් ඉහළට විදේශ සංචිත ගොඩ නැගී තිබෙනවා. මූල්‍ය අරමුදලේ සිවුවන වාරිකය ලැබීම ඊට ප්‍රධාන හේතුව විය හැකියි. 

මේ අයුරින් රටේ නිල විදේශ සංචිත ක්‍රමයෙන් ගොඩ නැගෙමින් තිබියදී ඇමරිකාව විසින් තීරු බදු ඉහළ දැමීම ලංකාවට විශාල අභියෝගයක්. සම්ප්‍රදායික තීරු බදු යුද්ධයකදීනම් මෙවැනි තත්ත්වයක් හමුවේ තීරු බදු අඩු කිරීම මගින් ප්‍රශ්නය විසඳා ගත හැකිව තිබුණත්, මෙවර ඇමරිකාව විසින් සිදු කර තිබෙන්නේ සම්ප්‍රදායික තීරු බදු යුද්ධයක් ඇරඹීම නෙමෙයි. මෙය ජාත්‍යන්තර වෙළඳ ක්‍රමය සහ ජාත්‍යන්තර ගෙවුම් පියවුම් ක්‍රමය මුළුමනින්ම වෙනස් කරන්නට ඉඩ තිබෙන වෙනස්ම ප්‍රවේශයක්. එය විශේෂයෙන්ම ශ්‍රී ලංකාව වැනි කුඩා රාජ්‍යයන්ට දරුණු බලපෑමක් කරනවා. 

ඇමරිකාවේ "ප්‍රහාරය" හමුවේ ලෝකයේ බොහොමයක් රටවල් විසින් "ප්‍රතිප්‍රහාර දීම" වෙනුවට  "යටත් වීම" තෝරා ගෙන ඇති බවකුයි පෙනෙන්නට තිබෙන්නේ. බොහොමයක් රටවල් විසින් තමන්ගේ පැත්තෙන් තීරු බදු සහ බදු නොවන බාධක ඉවත් කිරීමට කැමැත්ත පළ කර තිබෙනවා. දැඩි ප්‍රති ප්‍රහාරයක් එල්ල කර තිබෙනු දැකිය හැක්කේ චීනයයි. එම තත්ත්වය හමුවේ චීනය මත 50%ක තවත් අමතර තීරු බද්දක් එකතු වීමේ ඉඩක් පෙනෙන්නට තිබෙනවා. මෙම තත්ත්වය තුළ ඇමරිකාව හා චීනය අතර වෙළඳාම දැඩි ලෙස සීමා විය හැකියි.

ලංකාව විසින්ද සාකච්ඡා මාර්ගයෙන් ප්‍රශ්නය විසඳා ගැනීමට උත්සාහ දරමින් සිටිනවා. මෙම සාකච්ඡා සාර්ථක වීමටනම් ලංකාවට ඇමරිකාවෙන් වැඩිපුර ආනයන කරන්නට සිදු වෙනවා. සාකච්ඡා සාර්ථක නොවුවහොත් අපනයන ආදායම් අඩු වෙනවා. මේ තත්ත්වයන් දෙකෙන් කුමක් යටතේ වුවත් ඇමරිකාව හා ලංකාව අතර තිබෙන වාසිදායක වෙළඳ ශේෂයෙන් කොටසක් අහිමි වන බව පැහැදිලියි. ඒ නිසා, ලංකාවට විදේශ අංශයේ තුලනය පවත්වා ගැනීම සඳහා චීනය හා ඉන්දියාව සමඟ තිබෙන අවාසිදායක වෙළඳ ශේෂය අඩු කර ගැනීම පිළිබඳව සාකච්ඡා කරන්නම සිදු වෙනවා. මේ ආකාරයේ හෙට්ටු කිරීමකට මෙතෙක් පැවති ලෝක තත්ත්වය තුළ ඉඩක් නොතිබුණත්, අලුත් සුසමාදර්ශීය තත්ත්වය තුළ එවැනි ඉඩක් විවර වී තිබෙනවා.

මහ බැංකු දත්ත අනුව, පසුගිය (2024) වසරේදී ලංකාවේ ප්‍රධාන ජාත්‍යන්තර පාර්ශ්වකරුවන් තිදෙනා සමඟ ලංකාව ගනුදෙනු සිදු කළේ පහත පරිදියි.

1. චීනය 

ආනයන = ඩොලර් මිලියන 4,639

අපනයන = ඩොලර් මිලියන 273

හිඟය = ඩොලර් මිලියන 4,093


2. ඉන්දියාව 

ආනයන = ඩොලර් මිලියන 3,870

අපනයන = ඩොලර් මිලියන 884

හිඟය = ඩොලර් මිලියන 2,986


3. ඇමරිකාව 

ආනයන = ඩොලර් මිලියන 443 

අපනයන = ඩොලර් මිලියන 2,911

අතිරික්තය = ඩොලර් මිලියන 2,468


ඉන්දියාව හෝ චීනය එක්ක සාකච්ඡා කළා කියලා අපනයනය කළ හැකි මහ ලොකු දේවල් ලංකාවේ නැහැ. ඔය රටවල් දෙකට ඇඟලුම් අපනයනය කරන්න බැහැ. කරන්න පුළුවන් දේ අපනයනය කළ හැකි දේවල් ලංකාවේ නිෂ්පාදනය කරන්න පොළඹවා ගන්න එක. ඒ මගින් වෙළඳ හිඟය අඩු කර ගන්න එක. 


Saturday, April 5, 2025

තීරු බදු යුද්ධයේ ජයග්‍රාහකයෝ හා පරාජිතයෝ

 



ඇමරිකන් ආණ්ඩුවේ අලුත් බදු හරිද, වැරදිද, සාධාරණද, අසාධාරණද වගේ ප්‍රශ්න වෙනම කතිකාවක්. මා සමඟ කතා කළ බොහොමයක් (සංක්‍රමණිකයින් නොවන) ඇමරිකානුවන් හිතන්නේ මේ බදු වැරදි සහ අසාධාරණ බවයි. එහෙම කියන්නේ සහ හිතන්නේ අනෙක් රටවල් වල පැත්තෙන් බලලා. ජාත්‍යන්තර වෙළඳාම පිළිබඳ මූලික ආර්ථික විද්‍යා න්‍යාය ඇසුරෙන් මේ වගේ බදු නිසා අකාර්යක්ෂමතාවය ඉහළ යන බව පෙන්වා දෙන්න අපහසු නැහැ. නමුත් කරුණක් ලෙස ගත්තොත් දැන් මේ බදු පනවා අවසන්. 

ලංකාවේ පැත්තෙන් ගත්තොත් මෙය අලුත් ආණ්ඩුවට මුහුණ දෙන්න වෙන සැබෑ අභියෝගයක්. ආණ්ඩුවක් පරීක්ෂාවට ලක් වන්නේ මේ විදිහේ සැබෑ අභියෝග හමුවේදීයි. මේ විදිහටම, කෝවිඩ් වසංගතය ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ ආණ්ඩුවට මුහුණ දෙන්න සිදු වුනු සැබෑ අභියෝගයක්. කෝවිඩ් වසංගතය ආවේ නැත්නම් ගෝඨාභය රාජපක්ෂට ඔය තරම් ඉක්මණින් ගෙදර යන්න වෙන්නේ නැහැ. 

ආණ්ඩුව බලයට පත් වීමෙන් පසුව මෙතෙක් කල් බොහෝ දුරට කළේ අනුන්ගේ දරුවන්ට උප්පැන්න ලියන එක. දේශපාලනිකව ඒකත් අසාර්ථක ප්‍රවේශයක් නෙමෙයි. යම් සීමාවක් දක්වා, වැඩක් නොකළත්, ජන මනස නිවැරදිව කියවා කළමණාකරනය කිරීම මගින් බලයේ රැඳී ඉන්න පුළුවන්. රනිල් වික්‍රමසිංහට සාර්ථක විය නොහැකි වූයේ මෙය කළ නොහැකි වූ නිසා. නමුත් මාලිමා ආණ්ඩුව මේ වැඩේ සාර්ථකව කරමින් සිටියා. හැබැයි ඇත්ත අභියෝගයක් හමුවේ මේ ප්‍රවේශය තව දුරටත් හරියන්නේ නැහැ.

දැන් ලංකාවට මුහුණ දෙන්න සිදු වී තිබෙන තත්ත්වය කෝවිඩ් වසංගතයටත් වඩා භයානක තත්ත්වයක්. මෙහි බරපතලකම කී දෙනෙකුට කොයි තරමින් තේරෙනවද කියා මා දන්නේ නැහැ. කෝවිඩ් වසංගතය වසරකින් හෝ දෙකකින් අවසන් වීමට නියමිතව තිබුණු අභියෝගයක්. මෙය එවැන්නක් නෙමෙයි.

දැනට ආණ්ඩුව විසින් අනුගමනය කර තිබෙන ප්‍රවේශය ආණ්ඩුවකට අනුගමනය කළ හැකි හොඳම දේශපාලනික ප්‍රවේශයයි. කවුරු බලයේ සිටියත්, ලංකාව වැනි රටක ආණ්ඩුවකට, මෙවැනි අභියෝගයක් හමුවේ කෙටිකාලීනව මීට වඩා දෙයක් කළ නොහැකියි. නමුත් අවාසනාවකට, මේ ප්‍රවේශයෙන් වුනත් තත්ත්වයේ ලොකු වෙනසක් සිදු වෙයි කියා හිතන්න අමාරුයි. ඒ නිසා, අමාරුවෙන් ගොඩ නගා ගත් ආර්ථිකය නැවත අවදානම් කලාපයකට යාමේ බැහැර කළ නොහැකි ඉඩක් පෙනෙන්නට තිබෙනවා.

ඇමරිකාවේ මේ තීරුබදු යුද්ධය නිසා ජාත්‍යන්තර වෙළඳ ක්‍රමය තුළ කොහොමටත් සිදු වීමට නියමිතව තිබුණු සුසමාදර්ශීය වෙනසක් වඩා ඉක්මණින් සිදු වෙමින් තිබෙනවා. භූ දේශපාලනය හා සංස්කෘතික කරුණු අත හැර මූලික ආර්ථික විද්‍යා න්‍යාය ඇසුරෙන් පමණක් සිදු වී ඇති සහ සිදු වීමට නියමිත දේ විග්‍රහ කර ගන්නා අයට චිත්‍රයේ කොටසක් නොපෙනී යාම පුදුමයක් නෙමෙයි. කොහොම වුනත් පොතක් ලියන්න තරම් කරුණු රැසක් මෙවැනි සටහනකින් විස්තර කරන්න බැහැ. ඒ නිසා, මෙම සටහනෙන් වෙනස් වෙමින් පවතින ලෝක තත්ත්වය පිළිබඳ පුළුල් විග්‍රහයක් කරන්න අදහස් කරන්නේ නැහැ. 

ජාත්‍යන්තර වෙළඳාම හරහා ලෝකය එකම කලාපයක් වීම බොහෝ දෙනෙකුගේ සිහින ලෝක වල තිබුණු දෙයක්. නමුත් ඇත්තටම සිදු වෙමින් පවතින්නේ ලෝකය භූගෝලීය කලාප ලෙස එකතු වීමක්. ඉදිරි දශකය තුළ මේ කලාප වල සීමාවන් වඩා හොඳින් ලකුණු වෙන්න පුළුවන්. ඇමරිකානුවන් විශාල පිරිසක් ඇතුළු ගොඩක් අය දකින "ඇමරිකාව තමන්ගේ මිතුරන් අහිමි කර ගැනීම" ඇස් බැන්දුමක් පමණයි. ඒ දෙසම බලාගෙන ඇස් ගිණිකණ වට්ටවා ගන්නා අයට ඇත්තටම සිදු වෙමින් තිබෙන දෙය හරියටම දැනගත හැකි වනු ඇත්තේ යම් කාලයකට පසුවයි. 

ඇමරිකාව අලුත් තීරු බදු පැනවූයේ දත්ත මත පදනම්ව, නිශ්චිත ගණිතමය සූත්‍රයකට අනුවයි. එහිදී දේශපාලනික කරුණු සැලකිල්ලට ගැනුනේ නැහැ. මේ සමඟ පළ කර තිබෙන්නේ එම සූත්‍රය මගින් ඇඳුනු ලෝක තීරු බදු සිතියමයි. ඒ දෙස බැලු විට තීරුබදු බල බලපෑම කලාප අනුව වෙනස් වන ආකාරය පැහැදිලිව දැකිය හැකියි.

ඇමරිකානු මහාද්වීපය මුළුමනින්ම මෙන් තිබෙන්නේ 10% බදු කලාපයේ. 20% ඉක්මවන තීරුබදු වලට මුහුණ දෙන්න වෙන්නේ බොහෝ දුරටම ආසියානු කලාපයටයි. ඒ අනුව, ජාත්‍යන්තර වෙළඳාම තුළ ඇමරිකාවට මුහුණ දීමට සිදුව තිබුණු ප්‍රධාන අභියෝගය ආසියානු කලාපය බව පැහැදිලියි. විශාලතම නැගීගෙන එන ආර්ථිකයන් දෙකක් වන චීනය සහ ඉන්දියාව මෙම කලාපයේ පිහිටා තිබීම ඊට හේතුවයි. 

බැලූ බැල්මටම ඇමරිකාව විසින් ලෝකයේ සෑම රටකටම බදු පනවා ("දඬුවම් දී") ඇති බවක් පෙනුනත් ඇත්තටම සිදු වී තිබෙන්නේ ලෝකයේ රටවල් කොටස් දෙකකට බෙදා එයින් එක් කොටසකට "දඬුවම් දීමයි". මේ බදු ප්‍රතිපත්තිය නිසා අවසාන වශයෙන් 10% රටවලට අවාසියකට වඩා සිදු වන්නේ වාසියක්. එමෙන්ම, ලංකාව වැනි රටකට සිදු විය හැකි අවාසිය පෙනෙනවාට වඩා වැඩියි. 

නිදහසින් පසු ලෝකයේ ඇතැම් රටවල් විවෘත වෙළඳපොළ ආර්ථික ක්‍රම වෙත යොමු වෙද්දී ලංකාව යොමු වුනේ සංවෘත සමාජවාදී ප්‍රතිපත්ති වෙතයි. ඒ නිසා ලංකාවට අග්නිදිග ආසියා දුම්රියේ නැගී සංවර්ධනය කරා වේගයෙන් පිය නැගීමට තිබුණු අවස්ථාව මග හැරුනා. මේ වෙද්දී ලංකාවේ වත්මන් ආණ්ඩුව ඇතුළු වාමාංශික කොටස් මෙන්ම දක්ෂිනාංශික කොටස් විසින්ද අපනයන මුල් කරගත් ආර්ථික ක්‍රමයක් පිළිබඳව විශ්වාසය තබා තිබෙනවා. නමුත් අවාසනාවට ලංකාව හැමදාමත් දුම්රියපොළට පැමිණෙන්නේ දුම්රිය පිටත් වූ පසුවයි.

ලෝකයේ රටවල් ගණනාවකට  අපනයන මුල් කරගත් ආර්ථික ක්‍රමයක් හරහා වේගයෙන් දියුණු වීමට හැකි වූයේ එම අපනයන "ගිල ගත හැකි" විශාල පරිභෝජන ආර්ථිකයක් ලෙස ඇමරිකාව පැවතුණු නිසා. ඇමරිකාවට එවැන්නක් කළ හැකි වූයේ ඇමරිකන් ඩොලරයට ලෝකය පුරා පැවති ප්‍රමුඛ තත්ත්වය නිසා. ඇමරිකන් ඩොලරයට ලෝකය පුරා තිබෙන ආධිපත්‍යය අභියෝගයට ලක් වෙද්දී ඇමරිකාවේ පරිභෝජන ආර්ථික ව්‍යුහය එලෙසම පවත්වා ගැනීම අසීරු වෙනවා. බාහිර තත්ත්වයන් වෙනස්වීම හේතුවෙන් එම ව්‍යුහය එක වර ක්ෂණිකව කඩා වැටීම වැළැක්වීමටනම්, එවැන්නක් සිදු වන්නට පෙර හෙමින් සීරුවේ "හුළං බැස්වීමක්" කරන්නට සිදු වෙනවා. මෙම තීරු බදු වලින් යම්තාක් දුරකට සිදු වී තිබෙන්නේ එම කාර්යයයි.

අලුත් තීරු බදු පැනවීමට ආසන්නව බ්‍රික්ස් මුදල් ඒකකයක් පිළිබඳ කතිකාවක් කරලියට පැමිණ තිබුණු බව බොහෝ දෙනෙක් දන්නා කරුණක්. එවැන්නක ඉලක්කය වූයේ ඇමරිකන් ඩොලරය සතු ලෝක ආධිපත්‍යය බිඳ වැට්ටවීම හෝ දුර්වල කිරීමයි. මේ අරමුණම සහිතව සංචිත ලෙස ඇමරිකන් ඩොලර් තබා ගැනීම අඩු කිරීම ලෝකයේ රටවල් ගණනාවක් විසින් කරමින් සිටියා. 

යම් හෙයකින් ලෝකය පුරා ඇමරිකන් ඩොලරයට තිබෙන ඉල්ලුම අඩු වීම නිසා ලෝකයේ අනෙකුත් මුදල් ඒකක වලට සාපේක්ෂව ඇමරිකන් ඩොලරය 20%කින් අවප්‍රමාණය වුවහොත් සිදු වන්නේ කුමක්ද? මෙහිදී ඇමරිකාව තුළ සියලුම ආනයනික භාණ්ඩ වල මිල 20%කින් ඉහළ ගොස් එම භාණ්ඩ සඳහා ඇමරිකාව තුළ තිබෙන ඉල්ලුම අඩු වෙනවා. එම වෙළඳපොළ ඇමරිකාවේ දේශීය නිෂ්පාදන වලට ලැබෙනවා. ඇමරිකාවේ වෙළඳ ශේෂ හිඟය අඩු වෙනවා. එමගින් ඇමරිකාවට ලැබෙන වාසිය නිසා සිදු වන අවාසිය ලෝකයේ අනෙකුත් රටවල් අතර බෙදී යනවා. 

දැන් ඇමරිකාව විසින් ස්වේච්ඡාවෙන්ම සිදු කර තිබෙන්නේ බ්‍රික්ස් මුදල් ඒකක හැදීම, ඇමරිකන් ඩොලරය අතහැර ජාත්‍යන්තර ගනුදෙනු කිරීම ආදී ක්‍රම වලින් අනෙකුත් රටවලට කරන්නට අවශ්‍ය වූ දෙයයි. එනම් ඇමරිකන් පාරිභෝගිකයෙකුගේ පැත්තෙන් ඇමරිකන් ඩොලරයේ මිල දී ගැනීමේ හැකියාව අඩු කිරීමයි. නමුත් එය සිදු කර තිබෙන්නේ "දුරස්ථ පාලකය" ඇමරිකන් ආණ්ඩුව අතේ තියාගෙනයි. ඒ නිසා, වෙනත් රටවල ආණ්ඩු වලට සැලසුම් සහගත ලෙස ඇමරිකන් ඩොලරය දුර්වල කිරීමට තිබෙන ඉඩකඩ මෙමගින් යම්තාක් දුරකට ඇහිරෙනවා. අනෙක් අතට මෙම තීරු බදු පනවා තිබෙන්නේ ලෝකය කලාප දෙකකට බෙදමිනුයි. 

ලංකාව ඇතුළු බොහෝ රටවල් තමන්ගේ මුදල් ඒකක වල වටිනාකම දකින්නේ ඇමරිකන් ඩොලරයට සාපේක්ෂවයි. නමුත් ලෝකයේ අනෙකුත් මුදල් ඒකක වලට සාපේක්ෂව ඇමරිකන් ඩොලරයේ වටිනාකම හැම මොහොතකම විචලනය වෙනවා. සාමාන්‍යයෙන් මෙම විචලනයන් සිදු වන්නේ +/- 20%ක පමණ පරාසයකයි. උදාහරණයක් ලෙස, ලෝකයේ සියලුම ප්‍රධාන මුදල් ඒකක වලට සාපේක්ෂව 2006 ජනවාරි මාසයේදී ඇමරිකන් ඩොලරයක වටිනාකම 100 ලෙස සැලකුවහොත්, 2021 මැදදී මෙම අගය 110ක් පමණ වන අතර 2025 ජනවාරි මැදදී 130ක් පමණ වෙනවා. මේ වෙද්දී 126.67ක්.

ඉහත ගණනය සිදු කර තිබෙන්නේ උද්ධමන වෙනස්කම් හා ගැලපීමක් නොකරයි (නාමික ඵලදායී විණිමය අනුපාතය). උද්ධමනය හා ගැලපූ පසු මේ විචලනයන් වඩා පැහැදිලිව පේනවා. 2006ට සාපේක්ෂව, 2011 වසර මැදදී ඇමරිකන් ඩොලරයක වටිනාකම 83 දක්වා අඩු වුනා. 2015දී 100 මට්ටමට ආවා. 2016දී 110 පමණ දක්වා ඉහළ ගොස් 2018දී නැවත 100 මට්ටමට ආවා. දැන් තිබෙන්නේ 120 මට්ටමටත් වඩා උඩින්. 

වෙනත් රටක මුදල් ඒකකයක් මේ අයුරින් විචලනය වේනම් එය රටේ ආර්ථිකය කෙරෙහි විශාල බලපෑමක් කරනවා. නමුත් විශාල දේශීය ආර්ථිකයක් තිබෙන ඇමරිකාවට මෙවැනි විචලනය වීම් පහසුවෙන් දරාගත හැකියි. කොයි තරම් විවෘතව පැවතියත්, බාහිර කම්පන වලින් දැනෙන බලපෑමක් නොවන තරමේ ශක්තිමත් දේශීය ආර්ථිකයක් ඇමරිකාව සතුව තිබෙනවා.

ඇතැම් අය සිතාගෙන ඉන්නේ ඇමරිකාව විසින් කරන්නේ අධි තාක්ෂණ උපකරණ අපනයනය කර මූලික නිෂ්පාදන ආනයනය කිරීම බවයි. නමුත් ඇත්තටම ඇමරිකාව විසින් ආනයනය කරන හැම දෙයක්ම මෙන් රට ඇතුළත නිෂ්පාදනය කෙරෙනවා. එසේ තිබියදී ආනයන වලට ඉඩ දී තිබෙන්නේ තරඟකාරිත්වය පවත්වා ගැනීමේ අරමුණින් පමණයි. උදාහරණයක් ලෙස ඇමරිකාව ලෝකයේ ප්‍රධානම සහල් අපනයනකරුවෙක්.

ඇමරිකන් ඩොලරයක වටිනාකමේ කොහොමටත් සිදු වන සාමාන්‍ය උච්ඡාවචනය වීම් සැලකූ විට, ඇමරිකන් පාරිභෝගිකයින්ගේ පැත්තෙන්, ආනයනික භාණ්ඩ වල මිල 20%කින් වැඩි වීම විශාල කම්පනයක් නෙමෙයි. නමුත් මෙහිදී සිදුව තිබෙන්නේ ඩොලරයක මිල පහත වැටීමක් නෙමෙයි. එමෙන්ම පොදුවේ 20%ක තීරු බදු පැනවීමක්ද නෙමෙයි. 20% යනු ආසන්න වශයෙන් සියලු රටවලට පනවා තිබෙන තීරු බදු වල සාමාන්‍ය අගයයි. 
ඒ නිසා, මේ හරහා ලෝකයේ අනෙක් රටවලට සිදු වන බලපෑම රට අනුව වෙනස් වෙනවා. 

සාමාන්‍ය වශයෙන් මෙහිදී සිදුව තිබෙන්නේ ඇමරිකන් ඩොලරය 20%කින් අවප්‍රමාණය වීම වැනි තත්ත්වයක් ලෙස සැලකූ විට, ලෝක වෙළඳාම තුළ, මෙහි අවාසිය ඇත්තටම පැටවෙන්නේ 20% ඉක්මවන තීරු බදු ගෙවන්නට සිදු වන රටවලටයි. 10% හෝ ආසන්න තීරු බදු ගෙවන රටවලට ඇත්තටම සිදු වන්නේ වාසියක්.

උදාහරණයක් ලෙස, ලංකාවේ ඇඟලුම් වලට ඇමරිකන් වෙළඳපොළ තුළ ඉතාම අවාසිදායක තත්ත්වයක් ඇති වන බව කාට වුනත් පැහැදිලි විය යුතුයි. ඒ නිසා, ලංකාවට අහිමි වන වෙළඳපොළ ඇමරිකාව ඇතුළේම හැදෙයිද? ඇමරිකානුවන් ඇමරිකාව තුළ ඇඟලුම් මහන්න පටන් ගනියිද?

අඩු වශයෙන් කෙටි හා මැදිකාලීනව එවැන්නක් කිසිසේත්ම සිදු වෙන එකක් නැහැ. ඒ වෙනුවට සිදු වනු ඇත්තේ මෙම කර්මාන්ත ප්‍රධාන වශයෙන්ම දකුණු ඇමරිකානු කලාපය වෙත විතැන් වීමයි. එසේ වීමෙන් ඇමරිකාවට ලැබෙන වාසිය කුමක්ද?

ලංකාවෙන් ඇඟලුම් මිල දී ගැනීමට සාපේක්ෂව දකුණු ඇමරිකාවේ රටකින් ඇඟලුම් මිල දී ගැනීමේදී ඇමරිකාවට ලැබෙන වාසිය වන්නේ එහිදී එම රටවලට යන ඇමරිකන් ඩොලර් නැවත ඇමරිකාවෙන් භාණ්ඩ ආනයනය කිරීම හරහා ඇමරිකාවට පැමිණීමයි. ඒ අනුව, ඇමරිකාවේ ඇඟලුම් අංශයේ රැකියා අලුතෙන් හැදුනේ නැතත්, වෙනත් අංශ වල රැකියා අලුතෙන් හැදෙනවා. ඒ හරහා ඇමරිකාවේ වෙළඳ ශේෂය අඩු වෙනවා.  

දකුණු ඇමරිකාව යනු ඇමරිකාව විසින් "සංවර්ධනය කිරීම සඳහා" තෝරා ගෙන තිබෙන අලුත් පෝෂක ප්‍රදේශයයි. ආසියාව සංවර්ධනය වී ඇති තරමට සහ ආසියාවේ විශාල ජනගහණයට සාපේක්ෂව ඇමරිකාවට වෙළඳපොළක් ලැබී නැහැ. උතුරු ඇමරිකාවේ, යුරෝපයේ සහ ඕස්ට්‍රේලියාවේ ආර්ථිකයන් ශක්තිමත් වුවත් එම රටවල, සමස්තයක් ලෙස, ජනගහණය අඩුයි. ඒ නිසා, ආසියානු කලාපයෙන් එන "තර්ජනය" හමුවේ උපාය මාර්ගිකව කළ යුතු වන්නේ විශාල ජනගහණයන් සිටින දකුණු ඇමරිකාව සහ අප්‍රිකාව ශක්තිමත් කිරීමයි. එම කලාප දෙක අතරින් ප්‍රායෝගිකව වඩා වැදගත් වන්නේ දකුණු ඇමරිකානු කලාපයයි.

මේ "ලොකු චිත්‍රය" ඇතුළේ කැනඩාව සමඟ වෙළඳ යුද්ධය "ගේ ඇතුළේ රණ්ඩුවක්" පමණයි. කැනඩාව ඇමරිකාවේ 51වන ප්‍රාන්තය විය යුතුය යන ප්‍රකාශය වගේම ග්‍රීන්ලන්තය ඇමරිකාවට එකතු කර ගැනීම ගැන කතාව පෙනෙනවාට වඩා පුළුල් අර්ථයක් තිබෙන කතා. භූ දේශපාලනික කලාප ලෙස ලෝකය බෙදී යද්දී කැනඩාව හා ග්‍රීන්ලන්තය ඇමරිකාව සමඟ සම්බන්ධ වූ එකම කලාපයක් බවට පත් වීම අනිවාර්යයෙන්ම සිදු විය යුතු දෙයක්. එවැන්නක් ඇමරිකාව විසින් කැනඩාව ආක්‍රමණය කිරීමක් ලෙස සිදු විය යුතු නැහැ. ඒ වගේම, යුරෝපීය සංගමය මත පනවා ඇති 20% තීරු බද්ද මගින් සිදු කර තිබෙන්නේ සමස්ත චිත්‍රය තුළ වාසි අවාසි ගැලපීමක් පමණයි. එම බද්ද විවිධ රටවලට පනවා ඇති බදු වල සාමාන්‍ය අගයට ආසන්නව සමානයි.

ලංකාව විසින් කාලයක් තිස්සේ කරමින් සිටියේ ඇමරිකාවෙන් හා යුරෝපයෙන් එකතු කර ගන්නා විදේශ විණිමය චීනයට හා ඉන්දියාවට ලබා දීමයි. ඒ නිසා, ඇමරිකාවේ පැත්තෙන් බලද්දී චීනය හා ඉන්දියාව පැත්තේ ඇති ප්‍රධාන තර්ජනය හමුවේ ලංකාව වැනි රටවල අතරමැදි කාර්ය භාරය නොසලකා හරින්න බැහැ. ලංකාවට යන ඇමරිකන් ඩොලර් ප්‍රමාණය සීමා කිරීම මගින් ඉන්දියාවට හා චීනයට වක්‍ර ලෙස යන ඇමරිකන් ඩොලර් ප්‍රමාණය සීමා කරන්න පුළුවන්.

අනෙක් අතට ලංකාව පැත්තෙන් බලද්දී ලංකාව ඇමරිකාවෙන් ආනයන සිදු නොකර ඉන්දියාවෙන් හා චීනයෙන් භාණ්ඩ ආනයනය කරන්නේ එය වඩා ලාබ නිසා මිස දේශපාලනික හේතුවක් නිසා නෙමෙයි. මෙය ස්වභාවික තත්ත්වයක්. දකුණු ඇමරිකානු රටවලට ඇමරිකාවෙන් භාණ්ඩ ආනයනය කරන එක වඩා ලාබ වුවත්, ලංකාවට ඉන්දියාවෙන් හෝ චීනයෙන් භාණ්ඩ ආනයනය කරන එක වඩා ලාබයි. මේ තත්ත්වය තුළ ඇමරිකාව සමඟ "කතාබහ කර" මේ ප්‍රශ්නය විසඳා ගැනීම පහසු දෙයක් නෙමෙයි.

ලංකාවට ඇමරිකන් වෙළඳපොළ අහිමිවීම සුළුපටු කරුණක් නෙමෙයි. මේ තත්ත්වය තුළ ලංකාවට "ගේම ඉල්ලීමේ" ඉඩක් තිබෙන්නේ ඉන්දියාවෙන් හා චීනයෙනුයි. ඊට හේතුව ලංකාවේ වෙළඳ ශේෂ හිඟය තිබෙන්නේ ප්‍රධාන වශයෙන්ම එම දෙරට සමඟ වීමයි. මෙහිදී "ගේම ඉල්ලීම" යන්නෙන් මා අදහස් කරන්නේ ඇමරිකාව කළ ආකාරයේ දෙයක් කිරීම නෙමෙයි. ඇමරිකාව කරන දේවල් ලංකාවට කළ නොහැකියි. ආනයන නැත්නම් ඇමරිකාවට "ඕනෑම දෙයක්" රට ඇතුළේ හදාගන්න පුළුවන්. නමුත් ලංකාවට එවැන්නක් කිරීම සඳහා අවශ්‍ය ප්‍රාග්ධනය හෝ තාක්ෂනය නැහැ. එසේ වුවත්, ඇමරිකාවේ අලුත් ප්‍රවේශය නිසා, තීරු බදු පදනම මත හිර නොවී, ද්විපාර්ශ්වික වෙළඳ ශේෂය මත පදනම්ව, එම රටවල් සමඟ හෙට්ටු කිරීමට ඉඩක් හැදී තිබෙනවා. 

ලංකාව සහ ඉන්දියාව සැලකුවහොත්, ලංකාවට අවාසිදායක වෙළඳ හිඟයට හේතුව තීරු බදු වෙනස්කම් නෙමෙයි. වෙළඳ ගිවිසුම් වලින් පසුවද වෙළඳ හිඟය අඩු වුනේ නැහැ. මා හිතන පරිදි සිදු වුනේ වෙළඳ හිඟය තවත් වැඩි වීමයි. පැවති සුසමාදර්ශය තුළ මෙවැනි තත්ත්වයක් හමුවේ කළ හැකි දෙයක් තිබුණේ නැහැ. වෙළඳ ගිවිසුම් වලදී වැඩි වශයෙන්ම සිදු වුනේ දෙපාර්ශ්වය එකඟ වී තීරු බදු අඩු කර ගැනීමයි. එයින් ඔබ්බට තිබෙන "තීරු බදු නොවන බාධක" ගැන ඉන්දියාවට අපනයන කරන අය දන්නවා. වෙළඳ ශේෂය මත පදනම්ව හෙට්ටු කිරීම් සිදු කිරීම අලුත් දෙයක් සහ සම්මත ආර්ථික විද්‍යා න්‍යාය සමඟ හොඳින් නොපෑහෙන දෙයක් විය හැකි වුවත්, ලංකාව විසින් කළ යුත්තේ ඇමරිකාව වැනි රටක් විසින් එවැනි පූර්වාදර්ශයක් ලබා දී තිබීම තමන්ගේ වාසියට හරවා ගැනීමට උත්සාහ කිරීමයි.

සුසමාදර්ශීය වෙනස යන්නෙන් මා අදහස් කළේ මෙය නොව කෘතීම බුද්ධි භාවිතය හා ස්වයංකරණය නිසා ශ්‍රම වෙළඳපොළේ හා නිෂ්පාදන තාක්ෂණයේ සිදු වෙමින් පවතින පරිවර්තනය සහ ධනවාදය එම වෙනසට අනුවර්තනය වීමයි. ඇමරිකාවේ අලුත් තීරු බදු නිසා සිදු වුනේ කෘතීම බුද්ධි භාවිතය හා ස්වයංකරණය නිසා ඉදිරි වසර කිහිපය තුළ ක්‍රමයෙන් සිදු විය හැකිව තිබුණු දෙයක් කළින්ම සිදු වීමයි. මේ ලිපිය තුළ එම තත්ත්වයන් විස්තර කර හෝ විග්‍රහ කර නැහැ. එය පසුවට.

Thursday, April 3, 2025

ඇමරිකාවේ අලුත් බදු ප්‍රතිපත්තිය


ඇමරිකාව විසින් ඇමරිකාවට සිදු කෙරෙන ආනයන මත සැලකිය යුතු තරම් ඉහළ බද්දක් අය කිරීමට තීරණය කර තිබෙනවා. මෙසේ අය කෙරෙන බදු අනුපාතය තීරණය වන්නේ ඇමරිකාවට භාණ්ඩ අපනයනය කරන රට කුමක්ද යන්න මතයි. රටින් රටට බදු අනුපාතික වෙනස් වෙනවා. මේ අනුව, ශ්‍රී ලංකාවේ සිට ඇමරිකාවට සිදු කෙරෙන අපනයන මත අප්‍රේල් 5 දින සිට 44%ක අමතර බද්දක් අය කෙරෙනවා. මෙම 44% බද්ද අය කරන්නේ දැනට විවිධ භාණ්ඩ සඳහා අය කෙරෙන බදු ඇත්නම් එම බදු වලට අමතරවයි. 

මේ අයුරින් අමතර බද්දක් අය කිරීමට හේතුව කුමක්ද?

පසුගිය වසර වල ඇමරිකාවේ භාණ්ඩ අපනයන හා ආනයන දෙස බැලුවොත් වසරකට ඩොලර් ට්‍රිලියනයක් ඉක්මවන හිඟයක් දිගින් දිගටම පැවතී ඇති ආකාරය දැකිය හැකියි. පහත තිබෙන්නේ 2024 තත්ත්වය.

භාණ්ඩ අපනයන - ඩොලර් බිලියන 2083.8

භාණ්ඩ ආනයන - ඩොලර් බිලියන 3295.6

හිඟය (2024) - ඩොලර් බිලියන (-1211.7)

මේ හිඟය ලංකාවේ දදේනිය මෙන් 12 ගුණයකටත් වඩා වැඩි දැවැන්ත හිඟයක්. පෙර වසර වල තත්ත්වය බැලුවත් ලොකු වෙනසක් නැහැ.

වෙළඳ හිඟය (භාණ්ඩ)

2021 - ඩොලර් බිලියන (-1083.2)

2022 - ඩොලර් බිලියන (-1179.4)

2023 - ඩොලර් බිලියන (-1063.3)

අලුත් බදු ප්‍රතිපත්තියේ ප්‍රධාන ඉලක්කයක් වන්නේ ඉහත සඳහන් ඇමරිකාවේ වෙළඳ හිඟය අඩු කර ගැනීමයි. 

ඇමරිකාවේ වෙළඳ හිඟයට හේතුව කුමක්ද?

මෙය තනි කරුණකට ඌණනය කළ නොහැකි සංකීර්ණ කරුණු රැසක සංයුක්ත ප්‍රතිඵලයක්. පෙර ලිපි වල මේ පිළිබඳව විස්තරාත්මක ලෙස පැහැදිලි කර තිබෙනවා. කෙසේ වුවද, මෙම අලුත් බදු පනවද්දී සැලකිල්ලට ගෙන තිබෙන ප්‍රධානම කරුණ වන්නේ විදේශ රටවල ආනයන හා අදාළව ඇමරිකාව විසින් අනුගමනය කරන සහනශීලී ප්‍රතිපත්තිය ඇමරිකාව හා අදාළව අනෙකුත් බොහොමයක් රටවල් විසින් එලෙසම අනුගමනය නොකරන්නේය යන්නයි.

ඇමරිකාව විසින් බොහොමයක් ආනයන මත අඩු තීරු බද්දක් අය කළත්, අනෙකුත් රටවල් විසින් ඇමරිකානු අපනයන මත ඉහළ බදු අය කරනවා. කෙසේ වුවත්, ඇමරිකානු අපනයන මත ඉහළ බදු අය කිරීම ජාත්‍යන්තර වෙළඳාමේදී ඇමරිකාවට අවාසිදායක පිටියක් සකස් වීමට හේතු වී තිබෙන එක් කරුණක් පමණයි. බදු ඉහළ නොදමා වෙනත් විවිධ ක්‍රම වලින් ආනයන සීමා කළ හැකියි. විවිධ නියාමන නීති හා විණිමය අනුපාතය පාලනය කිරීම එවැනි ක්‍රම දෙකක්. වෙළඳ හිඟය තුළ මෙවැනි බදු සහ බදු නොවන බාධා කිරීම් වල බලපෑම නිරූපණය වන බැවින් බදු ඇතුළු බාධාවන් එකින් එක වෙන වෙනම සැලකිල්ලට නොගෙන සමස්තයක් ලෙස එක් එක් රටවල් සමඟ පවතින ද්විපාර්ශ්වීය වෙළඳ ශේෂය සැලකිල්ලට ගෙන ඇමරිකානු අපනයන වලට තිබෙන අවාසිදායක තත්ත්වය ගණනය කිරීම ඇමරිකානු ආණ්ඩුව විසින් අනුගමනය කර තිබෙන ක්‍රමයයි.

බදු වැඩි කළ විට වෙළඳ හිඟය අඩු වෙන්නේ කොහොමද?

මෙහිදී ඇමරිකානු ආණ්ඩුව විසින් සිදු කර තිබෙන එක් උපකල්පනයක් වන්නේ ඇමරිකාව විසින් බදු වැඩි කළද, අනෙකුත් රටවල් විසින් ඊට ප්‍රතිචාර දක්වමින් බදු වැඩි කිරීමක් සිදු නොකරනු ඇති බවයි. එය කෙතරම් නිවැරදි උපකල්පනයක්ද යන්න දැන ගැනීමට වැඩි දවසක් යන එකක් නැහැ. කෙසේ වුවත්, එම උපකල්පනය යටතේ, ඇමරිකාවේ අපනයන එලෙසම තිබියදී, බදු වැඩි කිරීමේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙස ආනයන පහත වැටී වෙළඳ හිඟය අඩු වෙනවා. 

ධවල මන්දිරය විසින් සැලකිල්ලට ගෙන තිබෙන දැනට සිදු කර තිබෙන අධ්‍යයනයන් අනුව, 1%කින් බදු වැඩි කළ විට සාමාන්‍ය වශයෙන් 0.25%කින් ආනයනික භාණ්ඩ වල මිල ඉහළ යනවා. ආනයනික භාණ්ඩ වල මිල 1%කින් ඉහළ යද්දී එම භාණ්ඩ සඳහා ඉල්ලුම සාමාන්‍ය වශයෙන් 4%කින් අඩු වෙනවා. මේ අනුව, 1%කින් බදු වැඩි කළ විට, ආනයන ප්‍රමාණය සාමාන්‍ය වශයෙන් 1%කින් අඩු වී, ආනයන වල ප්‍රතිශතයක් ලෙස වෙළඳ හිඟයද 1%කින් අඩු වීමට නියමිතයි. එයින් අදහස් වෙන්නේ බදු වැඩි කරන අනුපාතයට අනුරූප ලෙස ආනයන වල ප්‍රතිශතයක් ලෙස වෙළඳ හිඟයද අඩු වන බවයි. 

සමස්තයක් ලෙස ගත් විට ඇමරිකාවේ 2024 වෙළඳ හිඟය ආනයන ප්‍රමාණයේ ප්‍රතිශතයක් ලෙස 36.8%ක්. ඒ අනුව, ඉහත උපකල්පන යටතේ, ආනයන මත 36.8%ක අමතර බද්දක් පැනවීම මගින් වෙළඳ හිඟය ශුන්‍ය මට්ටමට රැගෙන ආ හැකියි.

දැන් මේ පනවා තිබෙන අලුත් බදු නිසා ඇමරිකාවේ වෙළඳ හිඟය ශුන්‍ය වෙයිද?

අදාළ ගණනය කිරීම් අනුවම එසේ වෙන්නේ නැහැ. බදු පනවා තිබෙන්නේ වෙළඳ හිඟයෙන් 50%ක් අඩු කර ගැනීම ඉලක්ක කරගෙනයි.

බදු වැඩි කර තිබෙන්නේ කෙසේද?

මෙය සිදු කර තිබෙන්නේ එක් එක් රටෙන් ඇමරිකාව විසින් 2024 වර්ෂයේදී සිදු කර තිබෙන ආනයන ප්‍රමාණයේ ප්‍රතිශතයක් ලෙස වෙළඳ හිඟය කොපමණද යන්න මතයි. මෙම අගය 20%කට අඩුනම් හෝ ද්විපාර්ශ්වික වෙළඳ ගිණුමේ අතිරික්තයක් ඇත්නම් 10%ක අවම අමතර බද්දක් අය කෙරෙනවා. ඉහත අගය 20% ඉක්මවන්නේනම්, එම අගයෙන් 50%කට සමාන අමතර බද්දක් අය කෙරෙනවා. මේ අනුව, තනි රටවල් 56කට සහ යුරෝපීය සංගමයේ සියලුම රටවලට 11% සිට 50% දක්වා පරාසය තුළ වෙනස් වන වැඩි බද්දක් ගෙවන්නට සිදු වෙනවා. අනෙකුත් සියලුම රටවලට 10%ක අවම බද්ද ගෙවන්නට සිදු වෙනවා.

ලෙසොතෝ - 50%

කාම්බෝජය - 49%

ලාඕස් - 48%

මැඩගස්කර් - 47%

වියට්නාමය - 46%

මියන්මාරය - 45%

ශ්‍රී ලංකාව - 44%

ෆෝක්ලන්ඩ් දූපත් - 42%

සිරියාව - 41%

මුරුසිය - 40%

ඉරාකය - 39%

ගයනාව, සර්බියාව, බොට්ස්වානා  - 38%

තායිලන්තය, බංග්ලා දේශය, ලීච්ටන්ස්ටේන් - 37%

බොස්නියාව සහ හර්සෙගොවිනාව - 36%

චීනය, හොංකොං හා මැකාවු - 34%

උතුරු මැසිඩෝනියාව - 33%

ඇන්ගෝලාව, ෆිජි, ඉන්දුනීසියාව, තායිවානය, ස්වට්සර්ලන්තය  - 32%

මොල්දෝවා, දකුණු අප්‍රිකාව, ලිබියාව  - 31%

ඇල්ජීරියාව, නාවුරු, පකිස්ථානය - 30%

ටියුනීසියාව - 28%

ඉන්දියාව, කසාක්ස්ථානය - 27%

දකුණු කොරියාව - 28%

බෘනායි, ජපානය, මැලේසියාව - 24%

වනාතු - 23%

අයිවරි කෝස්ට්, නැම්බියාව - 21%

යුරෝපීය සංගමයේ රටවල්, ජෝර්දානය - 20%

නිකරගුවා - 19%

පිලිපීනය, සිම්බාබ්වේ, මලාවි - 18%

සැම්බියාව, ඊශ්‍රායලය - 17%

නෝර්වේ, මොසැම්බික් - 16%

වෙනිසියුලාව - 15%

නයිජීරියාව, මලාවි - 14%

චාඩ්, ඉක්වටෝරල් ගිනීයා - 13%

කැමරුන් - 12%

කොංගෝ - 11%

අනෙකුත් සියලුම රටවල් - 10%

මෙහිදී පැහැදිලිව පෙනෙන කරුණක් වන්නේ මිතුරු හා සතුරු රටවල්, දුප්පත් රටවල් වැනි දේශපාලනික කරුණු කිසිවක් මෙම බදු පැනවීමේදී සැලකිල්ලට ගෙන නොමැති බවයි. ඒ නිසා, රාජ්‍යතාන්ත්‍රික ප්‍රවේශ මගින් "කතාබහ කර මොකක් හරි කර ගැනීමේ" ඉඩක් ඉතිරි වී නැහැ. බදු අඩු කරගන්නට අවශ්‍යනම් වෙළඳ ශේෂය අඩු විය යුතුයි. 

ලංකාවට 44%ක ඉහළ බදු අනුපාතිකයක් පැනවුනේ ඇයි?

ශ්‍රී ලංකාව විසින් 2024දී ඇමරිකාවට සිදු කර තිබෙන අපනයන ප්‍රමාණය ඩොලර් බිලියන 3.0ක් පමණ වුවත්, ඇමරිකාවෙන් ලංකාවට සිදු කර ඇති ආනයන ප්‍රමාණය ඩොලර් මිලියන 368ක් පමණයි. එම ප්‍රමාණය ඇමරිකාව ශ්‍රී ලංකාවෙන් සිදු කළ ආනයන ප්‍රමාණයෙන් 12%ක් පමණයි. ඒ අනුව, ශ්‍රී ලංකාව සමඟ ඇමරිකාවේ ද්වීපාර්ශ්වීය වෙළඳ හිඟය ලංකාවෙන් සිදු කළ ආනයන වලින් 88%ක්. ඉහත විස්තර කළ ගණන් හැදීම් අනුව, මෙම හිඟය නැති කර ගැනීමටනම් 88%ක අමතර බද්දක් පැනවිය යුතුයි. 44%ක බද්දක් පැනවීම මගින් හිඟයෙන් බාගයක් අඩු කර ගත හැකියි. ඇමරිකාව විසින් 44%ක අමතර බද්දක් පනවා තිබෙන්නේ එම පදනම මතයි. අනෙකුත් බොහොමයක් රටවලට ඒ තරම්ම ඉහළ බදු පනවා නැත්තේ එම රටවල් සමඟ ඇමරිකාවේ වෙළඳ අසමතුලිතතාවය එතරම්ම විශාල නොමැති නිසා.

මෙම බදු වැඩි කිරීම් ඇමරිකාවට බලපාන්නේ කෙසේද?

ධවල මන්දිරයේ ගණන් හැදීම් අනුවම, බදු අනුපාතික 20%කින් ඉහළ යද්දී ආනයනික භාණ්ඩ වල මිල 5%කින් ඉහළ යනවා. එහෙත්, දේශීය ආදේශක තිබෙන නිසා සමස්තයක් ලෙස ඇමරිකාවේ බඩු මිල එපමණකින් ඉහළ යන්නේ නැහැ. කෙසේ වුවත්, ඇමරිකාවේ බඩු මිලෙහි යම් වැඩි වීමක් සිදු වීමට නියමිතයි. මේ අයුරින් බඩු මිල තරමක් ඉහළ ගියද, ඇමරිකන් ෆෙඩරල් රජයේ ආදායම් සැලකිය යුතු ලෙස ඉහළ යන බැවින් ඇමරිකන් ජනතාවට යම් බදු සහනයක් ලැබෙන්න ඉඩ තිබෙනවා. දැනට ක්ෂණිකව සිදු වන්නේ ආනයනික භාණ්ඩ වල මිල ඉහළ යාමයි. 

මෙම බදු වැඩි කිරීම් ලංකාවට බලපාන්නේ කෙසේද?

ඉතා පැහැදිලි ලෙසම ලංකාවට මෙහි විශාල හා දරුණු බලපෑමක් තිබෙනවා. ඊට හේතුව, අනෙකුත් තරඟකාරී රටවල් වලට වඩා වැඩි බද්දක් ලංකාවට ගෙවන්නට සිදු වීමයි. මෙය ඉන්දියාවට වඩා ප්‍රතිශතාංක 17%ක්, පකිස්ථානයට වඩා 14%ක්, බංග්ලා දේශයට වඩා 7%ක්, චීනයට වඩා 10%ක්, පිලිපීනයට වඩා 26%ක්, ඉන්දුනීසියාවට වඩා 12%ක් වන අතර 10% බද්ද ගෙවන රටවල් විශාල ගණනකට වඩා 34%ක් වැඩියි. මෙවැනි තත්ත්වයක් තුළ ලංකාවේ නිෂ්පාදන වලට ඇමරිකන් වෙළඳපොළ පහසුවෙන්ම අහිමි වී යා හැකියි. ඇමරිකාවේ ප්‍රකාශිත ඉලක්කය වන්නේ ලංකාවෙන් ඇමරිකාවට යැවෙන අපනයන වලින් 44%ක් අඩු කිරීමයි. එවැනි තත්ත්වයක් විශාල විදේශ විණිමය අර්බුදයකට, විරැකියා ප්‍රශ්නයකට සහ ආර්ථිකයේ කඩා වැටීමකට හේතු විය හැකියි.

මේ තත්ත්වය හමුවේ ලංකාවට කළ හැක්කේ කුමක්ද?

චීනය හෝ කැනඩාව වැනි රටකට ඇමරිකාවට එරෙහිව දිගින් දිගටම එකට එක කිරීම් කළ හැකි වුවත්, ලංකාවට එසේ කිරීමේ හැකියාවක් නැහැ. ලංකාව ඇමරිකාවේ අපනයන මත ඉහළ බද්දක් පැනවුවද එයින් ඇමරිකාවට බලපෑමක් සිදු වන තරමේ ආනයන ලංකාව විසින් කරන්නේ නැහැ. එවැනි තත්ත්වයක් හමුවේ ඇමරිකාව විසින් මේ බද්ද තවත් ඉහළ දමන්නට ඉඩ තිබෙනවා. අනෙක් විකල්පය බදු අඩු කිරීමයි. උදාහරණයක් ලෙස ලංකාව විසින් ඇමරිකානු මෝටර් රථ සඳහා අය කරන බදු ප්‍රමාණය විශාල ලෙස අඩු කළහොත් සහ ඉන්දියානු මෝටර් රථ මත තවදුරටත් ඉහළ බද්දක් අය කළහොත් ලංකාවට වඩා වැඩියෙන් ඇමරිකන් වාහන පැමිණ ඇමරිකාව සමඟ පවතින ගෙවුම් ශේෂ හිඟය අඩු වෙන්න පුළුවන්. නමුත් එලෙස අනෙක් රටවල් වලින් සිදු කරන ආනයන මත වැඩි බදු අය කරන අතර ඇමරිකන් භාණ්ඩ මත අඩු බද්දක් අය කිරීම මෙතෙක් පැවති වෙළඳ ප්‍රතිපත්තිය සහමුලින්ම වෙනස් කිරීමක් වෙනවා වගේම රාජ්‍ය ආදායම් කෙරෙහිද විශාල බලපෑමක් සිදු කරනවා. ඒ නිසා, එවැන්නක් සිදු වීමේ ඉඩකඩ ඉතා අඩුයි. සාමාන්‍යයෙන් ලංකාව වැනි රටවල් විසින් කරන පරිදි ඇමරිකානු බලධාරීන් හමු වී "දුක කියා" සහනයක් ඉල්ලීමේ දේශපාලනික ප්‍රවේශයද මෙවර හරියන ක්‍රමයක් නෙමෙයි. 

ලංකාවේ මෙන්ම අනෙක් රටවලද ප්‍රතිපත්ති සම්පාදකයින් විසින් පැහැදිලිව තේරුම් ගත යුත්තේ දශක ගණනාවක් තිස්සේ ජාත්‍යන්තර වෙළඳාම සිදු වූ සන්දර්භයේ සුසමාදර්ශීය වෙනසක් සිදු වෙමින් ඇති බවයි. දෙවන ලෝක යුද්ධයෙන් පසු මේ දක්වාම පැවති ක්‍රමය ඇමරිකාවේ මේ අලුත් බදු වලින් පටන්ගෙන ක්‍රමයෙන් කඩා වැටෙන්නට නියමිතයි. මෙය එක්තරා ආකාරයකින් බ්‍රෙටන් වුඩ් සම්මුතිය බිඳ වැටීමට සමාන තත්ත්වයක්. ඉදිරියේදී අනෙකුත් රටවල්ද එකින් එක ද්විපාර්ශ්වීය තුලනය ගැන අවධානය යොමු කිරීම සිදු වන්නට ඉඩ තිබෙන දෙයයි. ඒ අනුව, ලංකාව විසින් කළ යුත්තේ ඉන්දියාව සහ චීනය වැනි රටවල් සමඟ තිබෙන දැවැන්ත ද්විපාර්ශ්වීය වෙළඳ හිඟය අඩු කර ගැනීම් සඳහා ආක්‍රමණශීලී ක්‍රියාමාර්ග ගැනීමයි. ට්‍රම්ප් ආණ්ඩුව ඒ සඳහා අවශ්‍ය පූර්වාදර්ශය සපයා තිබෙනවා. 

වෙබ් ලිපිනය: