ඇමරිකාව විසින් පටන් ගත් වෙළඳ යුද්ධය ගැන තොරතුරු හැම තැනම තිබෙන නිසාත්, ඒ ගැන ගොඩක් අය නිරන්තරයෙන් යාවත්කාලීන වන නිසාත්, ඒ ගැන ලොකුවට විස්තර කරන්න අවශ්‍ය නැහැ. අනෙක් රටවල් ඇමරිකන් අපනයන මත විශාල ලෙස බදු ගහන නිසා මේ වගේ දෙයක් කරන්න සිදු වුනු බව ජනාධිපති ට්‍රම්ප් විසින් කිවුවත්, ඇත්තටම බදු ලෙස සලකා තිබුණේ වෙළඳ හිඟය. ඉලක්ක කර තිබුණේ වෙළඳ හිඟය අඩු කර ගැනීම. එක් එක් රට සඳහා බද්ද නිර්ණය කර තිබුණේ වෙළඳ හිඟය අඩු කර ගැනීමේ ඉලක්කය මත පදනම්වයි.
දැන් දින 90කට යම් බදු අත්හිටවීමක් කර තිබුණත්, එම දින 90 ගත වූ පසු නැවත කලින් හිටපු තැනට පැමිණීමේ ඉඩක් නැහැ. ඒ වගේම, බදු අත් හිටවීම බලපාන්නේ රටවල් සීමිත ප්‍රමාණයකට පමණයි. ලංකාවත් ඒ ගොඩේ ඉන්නවා. වැඩි බදු අත් හිටවා තිබුණත් 10%ක අවම බද්දක් දැනටත් ක්‍රියාත්මකව තිබෙනවා.
කැනඩාවට, මෙක්සිකෝවට සහ චීනයට (20%ක්) මුල් වටයේදී බදු පැනවූවා. කැනඩාවට හා මෙක්සිකෝවට පනවා තිබෙන බදු වෙළඳ ගිවිසුමකින් (USMCA) ආවරණය වන භාණ්ඩ වලට අදාළ වන්නේ නැහැ. චීනයට දෙවන වටයේදී තවත් 34%ක බද්දක් පැනවුවා. මේ වන විට චීන භාණ්ඩ මත අය කරන බද්ද 125% දක්වා වැඩි කර තිබෙනවා.
පහත තිබෙන්නේ ලෝක බැංකු දත්ත අනුව විවිධ රටවල් විසින් ආනයන මත අය කරන බරිත සාමාන්‍ය බදු ප්‍රතිශතයි. මේවා 2022 දත්ත නිසා ඇතැම් රටවල මෙම ප්‍රතිශත මේ වෙද්දී වෙනස් වෙලා තියෙන්න පුළුවන්. වරහන් තුළ තිබෙන්නේ මේ එක් එක් රටට ඇමරිකාව විසින් පළමු වට දෙකේදී පැනවූ අමතර බදු ප්‍රමාණය.
ඇමරිකා එක්සත් ජනපදය - 1.5%
එක්සත් රාජධානිය - 1.0% (10%)
යුරෝපීය සංගමය - 1.3% (20%)
ජපානය - 1.6% (24%)
වියට්නාමය - 1.1% (46%)
චීනය - 2.2% (20% + 34%)
කැනඩාව - 1.4% (25%*)
මෙක්සිකෝව - 1.6% (25%*)
ඉන්දියාව - 4.6% (26%)
බංග්ලා දේශය - 10.6% (37%)
පකිස්ථානය - 7.6% (29%)
මියන්මාරය - 0.8% (45%)
නේපාලය - 11.2% (10%)
ආජන්ටිනාව - 6.5% (10%)
බ්‍රසීලය - 7.3% (10%)
සිංගප්පූරුව - 0.0% (10%)
ශ්‍රී ලංකාව - 4.4% (44%)
තායිලන්තය - 3.7% (36%)
ඉහත දත්ත දෙස බැලූ විට පෙනෙන්නේ තීරු බදු අනුපාතික සහ වෙළඳ ශේෂය මත පදනම්ව පනවා ඇති අමතර බදු අතර කිසිදු නිශ්චිත සම්බන්ධයක් නොමැති බවයි. 10%ක අමතර බද්දක් එකතු වීමෙන් පසුව ඇමරිකාවේ තීරු බදු අනුපාතය ලෝකයේ රටවල් බොහොමයක සාමාන්‍ය තීරු බදු අනුපාතික ඉක්මවා යනවා. ඒ නිසා, ද්විපාර්ශ්වික සාකච්ඡා මගින් එකඟතාවයක් ඇති කර ගැනීම අභියෝගාත්මක කටයුත්තක්.
ඉහත දත්ත වල ලංකාවේ බදු අනුපාතය 4.4% ලෙස සඳහන්ව තිබෙන්නේ 2022 දත්ත මත පදනම්වයි. පසුගිය 2024 වසරේදී ලංකාවේ තීරු බදු ආදායම රුපියල් බිලියන 111.1ක් වන අතර, ජාත්‍යන්තර වෙළඳාම මත පදනම් වූ මුළු බදු ආදායම රුපියල් බිලියන 400.1ක්. රුපියල් බිලියන 5,685.5ක මුළු ආනයන ප්‍රමාණයේ ප්‍රතිශත ලෙස මෙම බදු ප්‍රමාණ පිළිවෙළින් 2.0%ක් සහ 7.0%ක් වෙනවා. දෙවන ගණන තුළ අපනයන මත අය කරන බදුද ඇතුළත්ව තිබෙන බැවින් ආනයන මත අය කරන බදු ප්‍රමාණය ඊට වඩා අඩු විය යුතුයි.
ආනයන මත ලංකාව විසින් අය කරන බදු අනුපාතය 0% දක්වා අඩු කළද වෙළඳ ශේෂය තුලනය වීමේ කිසිදු ඉඩක් නැහැ. අනෙකුත් රටවල් මත ඉහළ තීරු බදු අය කරන අතර, ඇමරිකාව මත එසේ බදු අය නොකරන්නේනම් පමණක් ඇමරිකාව සමඟ පවතින ද්විපාර්ශ්වීය වෙළඳ හිඟය අඩු කර ගත හැකි වනු ඇතත් එයද කිසිසේත්ම ප්‍රායෝගික අදහසක් නෙමෙයි.
ලංකාව වගේ බොහෝ රටවල් ඇමෙරිකාවට අපනයන කරලා ලැබෙන ධන වෙලඳ පරතරය යොදාගෙන චීනය වැනි රටවලින් ආනයනය කිරීම මඟින් චීනයට වාසියක් වීමත් එක හේතුවක් කියල මම කියෙව්ව.
ReplyDeleteඇමෙරිකාව වගෙ කුහක රටක් තවත් ඉතින් ලොවෙත් නෑ. උන් පෝසත් වෙල විතරක් මදි උන්ට. අනිත් උන්ව දුප්පත් කරල තියාගන්නත් ඕන.
Delete@ Ian
Deleteඔය කතාව ආර්ථික විද්‍යාව හෝ ආර්ථිකමිතිය (econometrics) පිළිබඳව මූලික දැනුම වත් නැති අඥාන පුද්ගලයන් විසින් යම් දේශපාලන අරමූණු සහගතව ලියපු මිථ්‍යාවක් විය යුතුයි. මොකද නූතන ආර්ථික හා මූල්‍ය සංකල්පවලට අනුව, ලංකාව වැනි රටවල් ඇමරිකා එක්සත් ජනපදයට අපනයනය කිරීමෙන් ලබන ධනය චීනය වැනි ඇමරිකානු විරෝධී රටවලින් ආනයනය කිරීමට යොදා ගැනීමෙන් චීනයට වාසියක් වන බවට පවතින මතය පැහැදිලිවම දේශපාලන අරමුණු මත ගෙතූ මිථ්‍යාවක් වන අතර එය සරල ආර්ථික තර්කනයකට පවා පටහැනි වේ. මෙහි ඇති සාවද්‍යතාව කරුණු සහිතව පැහැදිලි කළ හැකිය.
මිථ්‍යාවේ පදනම:
මෙම මිථ්‍යාව පදනම් වී ඇත්තේ රටවල් දෙකක් අතර ඇති ද්විපාර්ශ්වික වෙළඳාම දෙස පමණක් ඉතාම සීමාසහිතව පටුලෙස බැලීම මතය. එනම්, ශ්‍රී ලංකාව ඇමරිකාවට අපනයනය කිරීමෙන් ඩොලර් උපයන අතර, එම ඩොලර් චීනයෙන් භාණ්ඩ ආනයනය කිරීමට යොදා ගනී යන සරල රේඛීය චින්තනයයි මෙහි පවතින්නේ.
මිථ්‍යාවේ ඇති සාවද්‍යතාව සහ කරුණු:
01. ගෝලීය සැපයුම් දාමයේ සංකීර්ණත්වය: වර්තමානයේ නිෂ්පාදන ක්‍රියාවලිය දැඩිලෙස ගෝලීයකරණය වී ඇත. බොහෝ භාණ්ඩ එක් රටක පමණක් නිෂ්පාදනය නොවේ. උදාහරණයක් ලෙස, ඇමරිකාවට අපනයනය කරන ඇඟලුමක් ශ්‍රී ලංකාවේ නිෂ්පාදනය කළත්, එහි අමුද්‍රව්‍ය (රෙදි, බොත්තම්, නූල්) චීනයෙන් හෝ වෙනත් රටකින් ආනයනය කර තිබිය හැකිය. එබැවින්, අපනයනයෙන් ලැබෙන ධනය එක් රටකින් පමණක් ආනයනය කිරීමට සීමා නොවේ.
02. බහුපාර්ශ්වික වෙළඳාමේ වැදගත්කම: ජාත්‍යන්තර වෙළඳාම ද්විපාර්ශ්වික ගනුදෙනුවලට පමණක් සීමා නොවේ. ලංකාව ඇතුළු බොහෝ රටවල් විවිධ රටවල් සමඟ වෙළඳ සබඳතා පවත්වයි. ඇමරිකාවට අපනයනය කිරීමෙන් ලැබෙන ඩොලර් ප්‍රමාණය චීනයෙන් පමණක් නොව, ජපානය, යුරෝපා සංගමය, ඉන්දියාව වැනි විවිධ රටවලින් භාණ්ඩ හා සේවා ආනයනය කිරීමට යොදා ගැනේ.
03. වෙළඳ පරතරයේ ස්වභාවය: වෙළඳ පරතරය (Trade Deficit) යනු යම් කාල සීමාවක් තුළ රටක ආනයන වටිනාකම අපනයන වටිනාකමට වඩා වැඩි වීමයි. ලංකාව ඇමරිකාව සමඟ වෙළඳාමේ යම් ධන වෙළඳ පරතරයක් පවත්වා ගෙන යන්නේ නම් (එනම්, අපනයනයට වඩා ආනයනය වැඩි නම්), එමඟින් ඇමරිකාවට වාසියක් මිස අවාසියක් සිදු නොවේ. මන්දයත්, ඇමරිකාව ලංකාවට වඩා වැඩි වටිනාකමකින් යුත් භාණ්ඩ හා සේවා ලංකාවට විකුණන බැවිනි.
04. විදේශ විනිමය සංචිත කළමනාකරණය: රටක් අපනයනයෙන් උපයන විදේශ විනිමය (ඩොලර් වැනි) සියල්ලම ආනයනය සඳහාම යොදා ගන්නේ නැත. එම මුදලින් කොටසක් විදේශ විනිමය සංචිත ලෙස පවත්වා ගනී. මෙම සංචිත රටේ ආර්ථික ස්ථායිතාව පවත්වා ගැනීමට, විදේශ ණය ගෙවීමට සහ හදිසි ආර්ථික අවශ්‍යතා සඳහා වැදගත් වේ.
05. ආර්ථික ප්‍රතිලාභ බෙදී යාම: ලංකාව ඇමරිකාවට අපනයනය කිරීමෙන් ලබන ආදායම ලංකාවේ නිෂ්පාදකයින්ට, සේවකයින්ට සහ රජයට (බදු වශයෙන්) බෙදී යයි. එම මුදල් නැවත චීනයට පමණක් යොමු වේ යැයි සිතීම සාවද්‍යය. එම මුදලින් කොටසක් දේශීය ආර්ථිකයේ විවිධ කටයුතු සඳහා යොදා ගැනේ.
05. චීනය සමඟ වෙළඳාමේ වාසි: ලංකාව චීනයෙන් භාණ්ඩ ආනයනය කරන්නේ ඇමරිකාවට එරෙහිව කටයුතු කිරීමට නොව, චීනයේ නිෂ්පාදනවල ඇති මිල වාසි, විවිධත්වය සහ ගුණාත්මකභාවය නිසාය. චීනය ලෝකයේ බොහෝ රටවලට විශාල වශයෙන් අපනයනය කරන අතර, එම වෙළඳාම සාමාන්‍ය ආර්ථික ක්‍රියාවලියකි.
මේ නිසාම කෙටියෙන් කියතොත් ලංකාව ඇමරිකාවට අපනයනය කිරීමෙන් ලබන ධනය චීනයෙන් ආනයනය කිරීමට යොදා ගැනීමෙන් චීනයට වාසියක් වන බවට පවසන මතය සරල හා ඒකපාර්ශ්වික දෘෂ්ටියකින් පටු ලෙස බැලීමකි.
නූතන ගෝලීය සැපයුම් දාමයේ සංකීර්ණත්වය, බහුපාර්ශ්වික වෙළඳාමේ වැදගත්කම, වෙළඳ පරතරයේ ස්වභාවය සහ විදේශ විනිමය කළමනාකරණය වැනි කරුණු සැලකිල්ලට ගැනීමේදී මෙම මතය ඉතාම පැහැදිලිවම සත්‍යයෙන් තොර බව පැහැදිලි වේ. ඇත්ත වශයෙන්ම, රටවල් අතර වෙළඳාම සිදු වන්නේ අන්‍යොන්‍ය ප්‍රතිලාභ අපේක්ෂාවෙන් වන අතර, එය ගෝලීය ආර්ථික වර්ධනයට දායක වේ. චීනය ලෝකයේ ප්‍රධාන වෙළඳ හවුල්කරුවෙකු වීම සාමාන්‍ය තත්ත්වයක් මොකද ආසන්න වශයෙන් මීට වසර දෙසීයකට පමණ පෙර, එනම් 1825 වන විටත් ලෝකයේ විශාලතම ආර්ථිකයන් දෙක ලෙස සැලකුණේ ඉන්දියාව සහ චීනයයි.
අනෙක ඉයන් ඓතිහාසික දත්තයන්ට අනුව, විශේෂයෙන්ම 18 වන සියවස දක්වා, ඉන්දියාව සහ චීනය ලෝකයේ නිෂ්පාදන හා ආර්ථික කේන්ද්‍රස්ථාන ලෙස පැවතුණා. ඔවුන්ගේ විශාල ජනගහනය, කෘෂිකාර්මික හා කාර්මික නිෂ්පාදන මෙන්ම වෙළඳාම ද මේ සඳහා ප්‍රධාන වශයෙන් දායක වුණා.
Deleteචීනය හා ඉන්දියාව සහස්‍ර ගණනාවක් තිස්සේ ලෝකයේ බලවත්ම රටවල් අතර ප්‍රමුඛ ස්ථානයක් හිමි කරගෙන සිටියා.
චීනය ක්‍රිස්තු පූර්ව යුගයේ සිටම විවිධ රාජවංශ යටතේ චීනය ශක්තිමත් රාජ්‍යයක් ලෙස වර්ධනය වුණා. ඔවුන්ගේ දියුණු තාක්ෂණය, සංස්කෘතිය, රාජ්‍ය පාලන ක්‍රමය සහ විශාල හමුදාව නිසා බොහෝ කාලයක් ඔවුන් නැගෙනහිර ආසියාවේ ප්‍රබල බලවේගයක් ලෙස පැවතුණා.
ඉන්දියාවත් ඉන්දු නිම්න ශිෂ්ටාචාරය වැනි මුල් ශිෂ්ටාචාරවලින් ආරම්භ වී, විවිධ අධිරාජ්‍යයන් යටතේ (මෞර්ය, ගුප්ත, මූගල් ආදී) ආර්ථික, සංස්කෘතික හා දේශපාලන වශයෙන් ලෝකයටම ඉතාම වැදගත් බලපෑමක් සිදු කළා. ඔවුන්ගේ වෙළඳාම මැද පෙරදිග සහ යුරෝපය දක්වා ව්‍යාප්ත වී තිබුණා.
කෙසේ වෙතත්, 18 වන සියවසින් පසු යුරෝපයේ කාර්මික විප්ලවයත් සමඟ මෙම තත්ත්වය ක්‍රමයෙන් වෙනස් වුණා. යුරෝපීය රටවල් නව තාක්ෂණයන් හා යටත් විජිතකරණය හරහා ආර්ථික හා දේශපාලන බලය අතින් ඉදිරියට ගියා. ඉන්දියාව බ්‍රිතාන්‍ය යටත් විජිතයක් බවට පත් වූ අතර චීනය බටහිර බලපෑම්වලට ලක් වුණා. මේ නිසා 19 වන සියවසේදී ඔවුන්ගේ ගෝලීය ආර්ථික හා දේශපාලන බලය සාපේක්ෂව අඩුවුණා.
එසේ වුවද, ඉතිහාසය පුරාම සහස්‍ර ගණනාවක් තිස්සේ චීනය හා ඉන්දියාව ලෝකයේ වැදගත්ම හා බලවත්ම ශිෂ්ටාචාරයන් හා ආර්ථිකයන් ලෙස පැවතුණු බව පැහැදිලිවම තේරුම් ගන්න, වසර දෙසීයකට අඩු කාලයක සිට පැවති යුරෝපා ඇමරිකා ආධිපත්‍යය බිඳවැටීමට නියමිත බවයි දැනට පේන්න තියෙන්නේ.
ඉස්සර වගෙ නෙවෙයි ලෝකෙම එකට බැඳී
ReplyDeleteඑක යායක් වෙලා- සේරම එකට හිඳී
ඒ අතරේම 'තම වාසිය ගන්න විදි'
යොදති- කොක්කුන්ට බෙදමින් තලියෙ හොදි
ඉකොනෝ
ReplyDeleteඇත්තටම ශ්‍රී ලංකාව චීනයෙන් ආනයනය කරන භාණ්ඩවලින් සැලකිය යුතු ප්‍රතිශතයක්, බොහෝ විට 75%කට වඩා වැඩි ප්‍රමාණයක් අන්තර් භාණ්ඩ (Intermediate Goods) නිසා පරිභෝජනයට අවශ්‍ය සෘජු භාණ්ඩවල ප්‍රමාණය සාපේක්ෂව අඩුයි. මේ නිසාම ලංකාවේ අපනයන අඩාල වුණොත් ආනයනත් සෑහෙන දුරට අඩු කරන්න පුළුවන්, විශේෂයෙන්ම චීනයෙන් භාණ්ඩ ආනයනය සැලකිය යුතු ලෙස අඩු කරන්න පුළුවන්
මෙයට හේතු කිහිපයක් තිබේ:
නූතන නිෂ්පාදන ක්‍රියාවලියේ ගෝලීය ව්‍යාප්තිය: වර්තමානයේ බොහෝ නිෂ්පාදන විවිධ රටවල අදියර කිහිපයක් ඔස්සේ සිදු කෙරේ. ශ්‍රී ලංකාව ඇතුළු බොහෝ රටවල් අපනයනය කරන නිමි භාණ්ඩ නිෂ්පාදනය සඳහා අවශ්‍ය අමුද්‍රව්‍ය, යන්ත්‍රෝපකරණ, අමතර කොටස් සහ අනෙකුත් අන්තර් භාණ්ඩ විදේශයන්ගෙන් ආනයනය කරයි. චීනය මේ සඳහා ප්‍රධාන සැපයුම්කරුවෙකු බවට පත්ව ඇත්තේ එහි දැවැන්ත නිෂ්පාදන ධාරිතාවය සහ තරඟකාරී මිල ගණන් හේතුවෙන්.
ශ්‍රී ලංකාවේ නිෂ්පාදන ව්‍යුහය: ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රධාන අපනයන වන ඇඟලුම්, රබර් නිෂ්පාදන වැනි දෑ නිෂ්පාදනය කිරීම සඳහා අවශ්‍ය රෙදිපිළි, රසායනික ද්‍රව්‍ය, යන්ත්‍රෝපකරණ සහ අමතර කොටස් බොහොමයක් චීනයෙන් ආනයනය කරන්නේ.
පරිභෝජන භාණ්ඩ ආනයනය: ශ්‍රී ලංකාව පරිභෝජනයට අවශ්‍ය ඇතැම් භාණ්ඩ ද චීනයෙන් ආනයනය කළත්, සමස්ත ආනයන ප්‍රමාණය සැලකීමේදී අන්තර් භාණ්ඩවල ප්‍රමාණයට වඩා එය බෙහෙවින් අඩුයි.
මේ නිසා, ශ්‍රී ලංකාව ඇමරිකාවට අපනයනය කිරීමට අපේක්ෂිත නිෂ්පාදන සඳහා අවශ්‍ය අමුද්‍රව්‍යවලින් සැලකිය යුතු කොටසක් චීනයෙන් ආනයනය කරන බව හැමෝම තේරුම්ගත යුතුයි. උදාහරණයක් ලෙස, ඇමරිකාවට අපනයනය කරන ඇඟලුම් නිෂ්පාදනය සඳහා අවශ්‍ය රෙදිපිළි සහ අනෙකුත් උපාංග බොහොමයක් චීනයෙන් ආනයනය කරනවා.
එබැවින්, ශ්‍රී ලංකාව සහ චීනය අතර පවතින වෙළඳ සබඳතාව බොහෝ දුරට අන්තර් භාණ්ඩ සැපයීම මත පදනම් වී ඇති අතර, එය ශ්‍රී ලංකාවේ අපනයන කර්මාන්තයේ ක්‍රියාකාරීත්වය සඳහා අත්‍යවශ්‍ය සාධකයකි. කෙසේ වෙතත්, මෙහිදී එක්සත් ජනපදය වැනි රටවලින් පනවන නව තීරුබදු වැනි බාධක ශ්‍රී ලංකාවේ අපනයනවලට සහ සමස්ත ආර්ථිකයට අහිතකර ලෙස බලපෑ හැකි බව සැලකිල්ලට ගත යුතුයි. මන්දයත්, එම තීරුබදු හේතුවෙන් ශ්‍රී ලංකාවේ නිමි භාණ්ඩවල මිල වැඩි විය හැකි අතර, එය ඇමරිකානු වෙළඳපොලේ ඒවායේ තරඟකාරීත්වය අඩු කරන නිසා ලංකාවේ එම ආයතන වැසීයාමට බොහෝ දුරට ඉඩතිබෙනවා. එහෙම වුණොත් ලංකාවේ ආනයනත් සෑහෙන්න දුරට අඩුකරගෙන ලංකාවට ඉතාම සරල ස්වයංපෝෂිත ස්වාධීන ආර්ථිකයකට යාමට රන්වන් අවස්ථාවක් Golden Opportunity එකක් ලැබෙනවා, මේ නිසාම ලංකාවේ ආර්ථිකය නටවන IMF IBRD ADB ආදී ණය උගුල් වලින් බේරී ස්වාධීන ලෙස ආර්ථිකය කළමණාකරණයට අවස්ථාව ලැබෙන්නට ඉඩ තියෙන වෙලාවක මේක බුද්ධිමත් ලෙස කළමණාකරණය කිරීම රජයේ වගකීමක්, මොකද ලංකාව ඇමරිකාවට අපනයනය කරන සියලුම භාණ්ඩවල අපනයනය නැවැත්වුවහොත්, චීනයෙන් භාණ්ඩ ආනයනය කිරීමේ අවශ්‍යතාව සම්පූර්ණයෙන්ම නැති නොවුණත්, එහි ප්‍රමාණය සැලකිය යුතු ලෙස අඩු වන බව ඉතාම පැහැදිලිව පේන නිසා.
කෙසේ වෙතත්, දේශීය නිෂ්පාදනයේ සීමාවන්, විවිධ ආනයන අවශ්‍යතා සහ පවතින වෙළඳ සබඳතා වැනි කරුණු නිසා චීනය ලංකාවේ වැදගත් වෙළඳ හවුල්කරුවෙකු ලෙස දිගටම තියාගන්න ඕනේ. එතකොට චීනය සහ ලංකාව අතර වෙළඳ පරතරය බැලන්ස් වේවි, සමහර වෙලාවට ලංකාවට වාසි වෙන්නත් පුළුවන්. ඉස්සරහට චීනය දියුණු සංවර්ධිත රටක් ලෙස ඉහළට යන විට දැනටමත් අති විශාල චීන ලක්ෂරි භාණ්ඩ මාකට් එක විවෘත කරගන්න අවස්ථාව ලැබුණොත්, මොකද චීනය එක්සත් ජනපදය යුරෝපය වගේ රටවලින් ආනයනය කරන ලක්ෂරි භාණ්ඩ වලට බදු පැනවීම සමග ඒ අවස්ථාව ලංකාව වගේ රටවලට ඒවා තම රටවල චීනයට වඩා ලාබෙට නිෂ්පාදනය කර චීනයට අපනයනය කරන්න හොඳම අස්ථාවක් නිසා. අමුද්‍රව්‍ය චීනයෙන් ආනයනය කරන්න පුළුවන් නැත්නම් ඒ චීන සමාගම් ලංකාව වගේ රටවල කම්හල් දාන්න කැමති කරවාගන්න උත්සාහ කරන්න පුළුවන්. එහෙම නේද?